Μονοτονία

               Μέσα στα εβδομήντα χρόνια που έζησε ο ποιητής Κ.Καβάφης ( 1863 – 1933 ) τα τριάντα χρόνια , τα καλύτερα , τα πιο δημιουργικά , τα πέρασε ως υπάλληλος της ¨ Υπηρεσίας Αρδεύσεων¨ του Δήμου Αλεξάνδρειας .

               Μέρες συνεχόμενες , όπως ο ίδιος τις χαραχτηρίζει , που αναγνωρίζονται από μηχανική σχεδόν επανάληψη των ίδιων ενεργειών και από την αναγκαστική εκπλήρωση των εργασιακών υποχρεώσεων με αποτέλεσμα να δημιουργούν μια πικρή αίσθηση παγίδευσης . Η ζωή μοιάζει να χάνει την ομορφιά της και όλα να φαίνονται μονότονα και βαρετά και το κυριώτερο να στερείται , ο ποιητής , πολύτιμες ώρες από την ενασχόλησή του με τη τέχνη του .

              Μέσα σ’ένα τέτοιο αφόρητο κλίμα , με χλωμές και ανούσιες επαναλαμβανόμενες μέρες , θα πρέπει να βρισκότανε ο ποιητής , όταν έγραφε το ποίημα με τίτλο ¨ Μονοτονία ¨ εν έτει 1908 :

              

            ¨Την μιά μονότονην ημέραν άλλη

              μονότονη , απαράλλακτη ακολουθεί .

              Θα γίνουν τα ίδια πράγματα , θα ξαναγίνουν πάλι

              Οι όμοιες στιγμές μας βρίσκουν και μας αφήνουν .

 

              Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα .

              Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει ,

              είναι χθεσινά τα βαρετά εκείνα

              και καταντά το αύριο , σαν αύριο να μη μοιάζει .

 

              Λογοτεχνικές αναζητήσεις : Β.Π. – Βόλος 17/12/2014  .