Ήταν απόγευμα Πέμπτης , όταν
αποφασίσαμε να ανέβουμε στο μυθικό βουνό . Το ραντεβού κλείστηκε για την
επόμενη , στα Καλύβια Ελασσόνος . Εκεί μας περίμενε ο Γιώργος , ο οποίος ήταν ο
οδηγός μας γι αυτήν την ανάβαση στον ΄Ολυμπο από τη μεριά της Ελασσόνος , όπου
η πρόσβαση είναι ευκολότερη . Κάτι που δεν το γνωρίζουν οι περισσότεροι που
επιθυμούν ή επιχειρούν να φθάσουν στην κατοικία των μυθολογικών θεών των
Έλλήνων από την πλευρά της Πιερίας και ειδικότερα του Λιτοχώρου , όπου φυσικά
υπάρχει καλύτερη υποδομή και οργάνωση . Περίπου στις 7.30 το απόγευμα η ομάδα
επιβιβάστηκε σε ένα αγροτικό αυτοκίνητο και μετά από μια ώρα και κάτι φθάσαμε
στο καταφύγιο του Χρηστάκη , αφήνοντας πίσω τον ελασσονίτικο κάμπο με τα
γραφικά χωριά του , που πραγματικά από ψηλά έμοιαζαν σαν ζωγραφιά . Πίσω ,
αφήσαμε και τις υψηλές θερμοκρασίες αφού καθώς ανηφορίζαμε προς την καλύβα του
Χρηστάκη , αναγκαστήκαμε να φορέσουμε τα
χειμωνιάτικα , χωρίς υπερβολή . To κρύο ήταν τσουχτερό . Η
χαρά μας έγινε μεγαλύτερη όταν φθάσαμε στο καταφύγιο που βρίσκεται στα 2.500
μέτρα και συναντήσαμε φίλους και γνωστούς απόν τα χωριά της Ελασσόνας (
Σαραντάπορο , Πύθειο , Γεράνεια , Κρανιά και Καλύβια ) οι οποίοι είχαν
στρατοπεδεύσει νωρίτερα και είχαν φροντίσει να έχουν φωτιά για να ζεσταθούμε .
Η παρέα μεγάλωσε γύρω από τη φωβτιά , όπου στήθηκε ένα μικρό πανηγύρι . Ο ήχος
από το κλαρίνο του Στέφανου συντρόφευε το τραγούδι της παρέας κάτω από ντα
μαγικά αστέρια του ουρανού και της γοητείας της φύσης . Λίγο πριν τα μεσάνυχτα
στην παρέα προστέθηκαν δύο βοτανολόγοι από την Αθήνα , οι οποίοι άρχισαν μέσα
στη νύχτα να φωτογραφίζουν μοναδικά λουλούδια στο πλαίσιο μιας έρευνας για την
πλούσια χλωρίδα του Ολύμπου . Πριν την ανατολή του ηλίου ξεκινήσαμε για τον
Μύτικα , 2.918 μ. την υψηλότερη κορυφή της Ελλάδας . Εκεί που όλα έδειχναν ότι
θα είχαμε καλή μέρα και θα μας βοηθούσε στην ανάβαση αλλά και στο να
απολαύσουμε τις απαράμιλλες ομορφιές του μυθικού βουνού , τα πράγματα
δυσκόλεψαν καθώς τη διαύγεια διαδέχθηκε η ομίχλη που απλώθηκε παντού .
Τελικά , επιβεβαιώθηκαν για
άλλη μια φορά αυτοί που υποστηρίζουν ότι στον Όλυμπο μπορείς να νιώσεις όλες
τις εναλλαγές του καιρού . Μετά από μια ώρα διαδρομή φθάσαμε στο Σκολιό . Απέναντι
και προς την πλευρά της Λάρισας βρίσκονται δεκάδες ομαλές κορυφές , αρκετές από
τις οποίες με υψόμετρο πάνω από 2.000 μ. , όπως ο Άγιος Αντώνιος 2.815 μ. , ο
Καλόγερος 2.700 μ. , η Τούμπα 2.801 μ. και ο Προφήτης Ηλίας 2.803 μ. Επόμενος
σταθμός η Κακιά Σκάλα , όπου συναντιούνται οι διαδρομές από το Λιτόχωρο και την
Ελασσόνα . Καθίσαμε για να πάρουμε κάποιες ανάσες απαραίτητες , διότι από
εκείνο το σημείο η ανάβαση στον Μύτικα συναντάει πολλές δυσκολίες . Θέλει
μεγάλη προσοχή . Χρειάζεται να κρατάτε αποστάσεις από τυχούσα προπορευόμενη
ομάδα στα δύσκολα σημεία και προσέχετε
τις λιθοπτώσεις . Κινηθείτε αργά , προσεκτικά και αν προκαλέσετε λιθόπτωση
προειδοποιείστε έγκαιρα όσους ακολουθούν . Αν νιώθετε ανασφάλεια να σας
κυριεύει , μην συνεχίζετε , όπως το έκαναν και πολλοί από την παρέα μας , οι
οποίοι παρέμειναν και μας ανέμεναν στην Κακιά Σκάλα , απ’όπου φαίνεται ο
Μύτικας , όταν ο καιρός είναι καλός . Τελικώς τρία άτομα από την παρέα μας
καταφέραμε να ανεβούμε στον Μύτικα , όπου κυματίζει η Ελληνική σημαία και
υπάρχει και το βιβλίο επισκεπτών . Μαζί μας δύο γκρουπ 50 ατόμων από τη
Βουλγαρία , μια ομάδα ορειβατών από τη Θεσσαλονίκη , Αυστριακοί , Αμερικανοί ,
Ιρλανδοί , Γερμανοί και Άγγλοι κατάκτησαν την υψηλότερη κορυφή της Ελλάδας . Τα
συναισθήματα δεν περιγράφονται με λόγια .
Όπως μας έλεγαν και οι ξένοι ο
Όλυμπος δεν είναι απλά ένα βουνό . Είναι ένα μοναδικό μνημείο της φύσης , είναι
ένα παγκόσμιο σύμβολο με σπάνιες ομορφιές που μαγεύουν τον επισκέπτη και
γαληνεύουν την ψυχή .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου