Ακριβέ μας φίλε

                       Στον συγγραφέα και άνθρωπο Γιάννη Μουγογιάννη

                       Αγαπημένε μας Γιάννη . Τώρα ¨ταξιδεύεις¨ για τους ουρανούς του πνεύματος . Και βέβαια θα μας λείψεις . Θα μας λείψεις πολύ. Θα μας λείψει το τακτικό σου κοινωνικοπολιτικό άρθρο σου στην Κυριακάτικη ¨ΘΕΣΣΑΛΙΑ¨ . Θα μας λείψουν οι τόσον καίριες πολιτιστικές παρεμβάσεις σου . Θα μας λείψουν κι όλα τα άλλα έντυπα πνευματικά σου ανθοβολήματα . Θα μας λείψει , όμως , κυρίως η ευψυχία και η αγωνιστικότητά σου . Αυτή που συνόδευε κάθε θαρραλέα προσπάθειά σου στα μετερίζια των ευγενών αγώνων σου . Η ίδια που δεν σου έλειψε ούτε στο τελευταίο δραματικό τρίμηνο κομμάτι της ζωής σου , όταν κονταροχτυπιόσουνα καθημερινά στα ίσια με τον ανελέητο Χάροντα .

                        Θα λείψεις πολύ απ’τη ζωή μας αγαπημένε φίλε . Θα έχουμε όμως ως παρακαταθήκη κι ως αναπλήρωμα της μνήμης σου την πλούσια κι αγωνιστική κληρονομιά σου . Για την οποία θα σου είμαστε ευγνώμονες ως την ώρα που θα έρθει κι η δική μας σειρά να σε ακολουθήσουμε στην ουράνια αποδημία σου . Και βέβαια ως τότε θα κρατούμε άσβεστη τη μνήμη σου και την ανάμνηση της μεγάλης προσφοράς σου . Βαθύκαρδη ευχή ο καλός θεός να χαρίζει την εξ ύψους παρηγοριά του στην αγαπημένη σύντροφό της ζωής σου Γιάννα , στις δυο λατρευτές σου κόρες Φιλομήλα και Αγγελική και στην πολυαγαπημένη σου εγγονούλα Ελένη .

                       Κώστας Λιάπης-Βόλος-Ιούλιος 2014

Μοναξιά

                         Μοναξιά που γέρνει πίσω μου σαν το χορτάρι

                         που το λυγίζει στους κάμπους ,      κάθε    που

                         φυσάει ο άνεμος .

                         Μοναξιά που γέρνει μέσα μου ,   σαν  το γεράνι,

                         στη γλάστρα της αυλής μου .

                         Θέλω με τα πουλιά να φύγω για τον Νότο  , την

                         τύχη μου να βρω , στους δρόμους του ανείπωτου,

                         εκεί που η αγάπη δεν τελειώνει .

                         Μα η μοναξιά έγειρε επάνω μου , όπως το παραμύθι

                         της γιαγιάς , λίγο πριν έρθει ο ύπνος .

                   

Στον μυθικό Όλυμπο

               Ήταν απόγευμα Πέμπτης , όταν αποφασίσαμε να ανέβουμε στο μυθικό βουνό . Το ραντεβού κλείστηκε για την επόμενη , στα Καλύβια Ελασσόνος . Εκεί μας περίμενε ο Γιώργος , ο οποίος ήταν ο οδηγός μας γι αυτήν την ανάβαση στον ΄Ολυμπο από τη μεριά της Ελασσόνος , όπου η πρόσβαση είναι ευκολότερη . Κάτι που δεν το γνωρίζουν οι περισσότεροι που επιθυμούν ή επιχειρούν να φθάσουν στην κατοικία των μυθολογικών θεών των Έλλήνων από την πλευρά της Πιερίας και ειδικότερα του Λιτοχώρου , όπου φυσικά υπάρχει καλύτερη υποδομή και οργάνωση . Περίπου στις 7.30 το απόγευμα η ομάδα επιβιβάστηκε σε ένα αγροτικό αυτοκίνητο και μετά από μια ώρα και κάτι φθάσαμε στο καταφύγιο του Χρηστάκη , αφήνοντας πίσω τον ελασσονίτικο κάμπο με τα γραφικά χωριά του , που πραγματικά από ψηλά έμοιαζαν σαν ζωγραφιά . Πίσω , αφήσαμε και τις υψηλές θερμοκρασίες αφού καθώς ανηφορίζαμε προς την καλύβα του Χρηστάκη , αναγκαστήκαμε να φορέσουμε τα  χειμωνιάτικα , χωρίς υπερβολή . To κρύο ήταν τσουχτερό . Η χαρά μας έγινε μεγαλύτερη όταν φθάσαμε στο καταφύγιο που βρίσκεται στα 2.500 μέτρα και συναντήσαμε φίλους και γνωστούς απόν τα χωριά της Ελασσόνας ( Σαραντάπορο , Πύθειο , Γεράνεια , Κρανιά και Καλύβια ) οι οποίοι είχαν στρατοπεδεύσει νωρίτερα και είχαν φροντίσει να έχουν φωτιά για να ζεσταθούμε . Η παρέα μεγάλωσε γύρω από τη φωβτιά , όπου στήθηκε ένα μικρό πανηγύρι . Ο ήχος από το κλαρίνο του Στέφανου συντρόφευε το τραγούδι της παρέας κάτω από ντα μαγικά αστέρια του ουρανού και της γοητείας της φύσης . Λίγο πριν τα μεσάνυχτα στην παρέα προστέθηκαν δύο βοτανολόγοι από την Αθήνα , οι οποίοι άρχισαν μέσα στη νύχτα να φωτογραφίζουν μοναδικά λουλούδια στο πλαίσιο μιας έρευνας για την πλούσια χλωρίδα του Ολύμπου . Πριν την ανατολή του ηλίου ξεκινήσαμε για τον Μύτικα , 2.918 μ. την υψηλότερη κορυφή της Ελλάδας . Εκεί που όλα έδειχναν ότι θα είχαμε καλή μέρα και θα μας βοηθούσε στην ανάβαση αλλά και στο να απολαύσουμε τις απαράμιλλες ομορφιές του μυθικού βουνού , τα πράγματα δυσκόλεψαν καθώς τη διαύγεια διαδέχθηκε η ομίχλη που απλώθηκε παντού .

               Τελικά , επιβεβαιώθηκαν για άλλη μια φορά αυτοί που υποστηρίζουν ότι στον Όλυμπο μπορείς να νιώσεις όλες τις εναλλαγές του καιρού . Μετά από μια ώρα διαδρομή φθάσαμε στο Σκολιό . Απέναντι και προς την πλευρά της Λάρισας βρίσκονται δεκάδες ομαλές κορυφές , αρκετές από τις οποίες με υψόμετρο πάνω από 2.000 μ. , όπως ο Άγιος Αντώνιος 2.815 μ. , ο Καλόγερος 2.700 μ. , η Τούμπα 2.801 μ. και ο Προφήτης Ηλίας 2.803 μ. Επόμενος σταθμός η Κακιά Σκάλα , όπου συναντιούνται οι διαδρομές από το Λιτόχωρο και την Ελασσόνα . Καθίσαμε για να πάρουμε κάποιες ανάσες απαραίτητες , διότι από εκείνο το σημείο η ανάβαση στον Μύτικα συναντάει πολλές δυσκολίες . Θέλει μεγάλη προσοχή . Χρειάζεται να κρατάτε αποστάσεις από τυχούσα προπορευόμενη ομάδα στα δύσκολα σημεία και  προσέχετε τις λιθοπτώσεις . Κινηθείτε αργά , προσεκτικά και αν προκαλέσετε λιθόπτωση προειδοποιείστε έγκαιρα όσους ακολουθούν . Αν νιώθετε ανασφάλεια να σας κυριεύει , μην συνεχίζετε , όπως το έκαναν και πολλοί από την παρέα μας , οι οποίοι παρέμειναν και μας ανέμεναν στην Κακιά Σκάλα , απ’όπου φαίνεται ο Μύτικας , όταν ο καιρός είναι καλός . Τελικώς τρία άτομα από την παρέα μας καταφέραμε να ανεβούμε στον Μύτικα , όπου κυματίζει η Ελληνική σημαία και υπάρχει και το βιβλίο επισκεπτών . Μαζί μας δύο γκρουπ 50 ατόμων από τη Βουλγαρία , μια ομάδα ορειβατών από τη Θεσσαλονίκη , Αυστριακοί , Αμερικανοί , Ιρλανδοί , Γερμανοί και Άγγλοι κατάκτησαν την υψηλότερη κορυφή της Ελλάδας . Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται με λόγια .

               Όπως μας έλεγαν και οι ξένοι ο Όλυμπος δεν είναι απλά ένα βουνό . Είναι ένα μοναδικό μνημείο της φύσης , είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο με σπάνιες ομορφιές που μαγεύουν τον επισκέπτη και γαληνεύουν την ψυχή .

 

               Βαγγ. Μητρούσιας-Λάρισα 29-7-2014

Παρακμή ενός θρύλου

               Τέταρτη και καταϊδρωμένη τερμάτισε στους τελικούς του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου 2014 της Βραζιλίας η ομώνυμη ομάδα .

               Τα εκατομμύρια των θεατών περίμεναν να δούνε πρωταγωνίστρια την ομάδα ποδοσφαίρου της Βραζιλίας σε όλη τη διάρκεια του Μουντιάλ 2014 . Δυστυχώς , είδαν μια ομάδα αγνώριστη , να κινείται με αργούς ρυθμούς , χωρίς ταχύτητα , με έλλειψη φαντασίας , και συνοχής .

               Τα ματς , σήμερα , δεν κερδίζονται με το όνομα , την ιστορία και το χρώμα της φανέλας . Οι παίκτες μιας υπερομάδας πρέπει να διαθέτουν μυαλό , δύναμη , ταχύτητα , φαντασία , προσόντα που δεν διέθεταν οι Βραζιλιάνοι στο Μούντιαλ του 2014 .

               Αυτό φάνηκε από την αρχή . Στην πρώτη φάση των 32 πήγε καλά . Νίκησε Κροατία 3-1 , Καμερούν 4-1 , και έφερε ισοπαλία με Μεξικό 0-0 .

               Στη δεύτερη φάση των 16 της διοργάνωσης πέρασε στους 8 νικώντας Χιλή με 1-0 .

               Στα προημιτελικά πέρασε νικώντας δύσκολα την Κολομβία 2-1 . 

               Στα ημιτελικά κληρώθηκε με δύσκολο αντίπαλο την Γερμανία . Υπήρχε μια συγκρατημένη αισιοδοξία . Οι Βραζιλιάνοι έπαιζαν εντός έδρας , στο γήπεδό τους και αυτό μετρούσε για τους ειδικούς .

              Ήρθε , λοιπόν , η Παρασκευή 4-7-2014 , γύφτισσα μέρα , μαύρη μέρα για τους ¨Σελεσάο¨ . Στάδιο Μαρακανά Ρίο Ντε Τζανέϊρο και απέναντι η Εθνική της Γερμανίας . Η Βραζιλία κατέβασε μια ομάδα χλωμή , δυσκίνητη , βαριά χωρίς προσανατολισμούς και προοπτικές . Η κατάρρευση ήρθε από τα πρώτα λεπτά . Μέσα σε 20 λεπτά το σκορ έγινε 3-0 υπέρ της Γερμανίας , για να λήξει το ημίχρονο με 5-0 . Οι Γερμανοί έκαναν ¨περίπατο¨ στο δεύτερο ημίχρονο , για να λήξει το παιχνίδι με το ¨μαύρο¨ σκορ 7-1 για την ηττημένη Βραζιλία .

               Μετά την συντριβή από τους Γερμανούς οι Βραζιλιάνοι έχασαν το όνειρο , που ήταν η κατάκτηση του 6^ου τροπαίου στο εφετινό Μουντιάλ 2014 . Έτσι ήρθαν τα πράγματα να χάσουν έναν τίτλο , τι ειρωνεία της τύχης , μέσα στη χώρα τους με όλες τις προνομιούχες προοπτικές .

               Κέρδισε η δύναμη , ο ρεαλισμός ,η ταχύτητα , η ομαδικότητα , η μεθοδικότητα που διέθετε η ομάδα της Γερμανίας για να παρασύρει στο πέρασμά της  τους ανήμπορους αντιπάλους της

               Κατέκτησε πανάξια το ¨ χρυσό κύπελλο¨ νικώντας την Αργεντινή με 1-0 . Σε όλους τους συντελεστές αξίζουν θερμά συγχαρητήρια .

               Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 15/7/2014 .

Μια παραλλαγή στο ίδιο θέμα

               Μια κυβέρνηση που μηχανεύεται τρόπους για να κερδίσει τις εκλογές και δεν επενδύει στα αποτελέσματα της διακυβέρνησής της , ώστε να μην κινδυνεύει από μια ανέυθυνη αντιπολίτευση ...

               Ένας παραγωγός που θέλει να πλουτίσει από τις επιδοτήσεις και όχι από την αποδοχή των προϊόντων του ...

               Ένας ξενοδόχος που ιεραρχεί την ¨αρπακτή ¨ πάνω από τη ζεστή φιλοξενία και την παροχή καλών υπηρεσιών προς τον φιλοξενούμενο ...

                Ένας εργαζόμενος που στον κώδικα αξιών του βάζει την απόδραση από τη δουλειά του , πάνω από τη χαρά της δημιουργίας ...

                Ένας δεκαοκτάχρονος που νομίζει ότι εχθρός είναι ο ιμπεριαλισμός και όχι η αδυναμία κατανόησης της σύγχρονης πραγματικότητας ...

                Παραλλαγές στο ίδιο θέμα όλα αυτά ...

                Στον ελληνικό τρόπο σκέψης που αντί να διδαχθεί από την απλότητα της φύσης που τον περιβάλλει , καταφεύγει σε παρά φύσιν λογικές για να βρει τη λύση ...

 

                Α . Γιουρμετάκης – Λάρισα 8/7/2014 .

Μανώλης Παυλής

Ένας ευπατρίδης μας αποχαιρετά . Ο φίλος που ¨έφυγε¨ νωρίς .

               Αγαπητέ και αλησμόνητε φίλε Μανώλη . Είμαστε εδώ να σ’αποχαιρετήσουμε στο τελευταίο ταξίδι σου στην αιωνιότητα .

               Γράφει κάπου ο Γιώργος Σεφέρης αποχαιρετώντας ένα φίλο:

              ¨Εγώ για το χατίρι σου τρεις βάρδιες είχα βάλει .

               Είχα τον ήλιο στα βουνά και τον αϊτό στους κάμπους

               Και τον βοριά τον δροσερό τον είχα σε καράβι .

               Μα ο ήλιος εβασίλεψε και ο αϊτός αποκοιμήθη

               Και το βορά τον δροσερό τον πήραν τα καράβια

               Και έτσι του δόθηκε καιρός του χάρου και σε πήρε ¨.

               Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση του θανάτου σου

Αλησμόνητε φίλε Μανώλη . Νέος , δυνατός , δραστήριος μέσα στα καλύτερα χρόνια δημιουργίας  τα αφήνεις όλα και ¨φεύγεις¨ για να μείνουμε όλοι εμείς που σε γνωρίσαμε ¨ορφανοί¨ και απαρηγόρητοι .

                 Ήσουν ο ακαταμάχητος , το γελαστό παιδί , ο άξιος πρόεδρος του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Μαγνησίας . Ένας πρόεδρος που άφησε ¨εποχή ¨ στο πέρασμά του . Σαν στενός συνεργάτης σε γνώρισα από κοντά . Γνώρισα το πάθος , τους αγώνες και τις αγωνίες σου για θέματα του Συνδέσμου μας . Αεικίνητος να τρέχεις και ακατάβλητος , να δίνεις τα πάντα προκειμένου να επιτύχεις του ευγενείς στόχους σου .

               Ζήσαμε μαζί καλά και ανεπανάληπτα χρόνια . Υπό την φωτεινήν σου προεδρίαν έγιναν ομιλίες , εκδηλώσεις , εξορμήσεις και επισκέψεις σε στρατιωτικές μονάδες και συνοριακά φυλάκια της χώρας . Πάντα μπροστάρης και αρχηγός στις εξόδους – γνωριμίες με τα στρατευμένα νιάτα μας , με την ανταλλαγή δώρων , αναμνηστικών και φιλοφρονήσεων , που όλους μας κάλυπτε και μας έδινε χαρά .

             Είχες πάντοτε τον καλό λόγο για τον καθένα μας και ένας ενθουσιώδης ακούραστος εθελοντισμός σε διέκρινε για ό,τι έκανες πάνω σε θέματα που αφορούσαν τον Σύνδεσμό μας .

             Δεν είχες προβλήματα υγείας . Και ξαφνικά , Κυριακή 6-7-2014 , ένα καρδιολογικό επεισόδιο σε πήρε από κοντά μας , για ναβυθίσεις στη θλίψη και στο πόνο τη γυναίκα σου , τους συγγενείς ,τους συνεργάτες και τους φίλους σου .

             Έτσι το θέλησε ο Θεός να σε πάρει κοντά του εκεί στας αιωνίους μονάς όπου θα πάμε όλοι κάποια μέρα .

             Καλό σου  ¨ταξίδι¨ αλησμόνητε φίλε Μανώλη και καλή αντάμωση .

             Π . Π . – Βόλος 7-7-2014 .