…Είκοσι μέρες στην Αίγυπτο άλλαξαν τη ζωή μου : Αλεξάνδρεια των Ελλήνων, Κάϊρο των Αράβων, Ελ Αλαμέϊν των πεσόντων, Νείλος ο ζωοφόρος, Μουσείο των Φαραώ, αλλά και των επιγόνων του μεγάλου Αλεξάνδρου, βιβλιοθήκη των παπύρων, Ζωολογικός κήπος της αιχμαλωσίας, καφέ αμάν του χασισιού και του χορού της κοιλιάς, μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα, μεθυστικά αρώματα, αλλά και ρεσιτάλ Μορίς Σεβαλιέ για τους κατέχοντες ξένους τον πλούτο της Αιγύπτου…Αγώνες των αθλητών της Μεσογείου, αλλά και διαδηλώσεις κατά των αποικιοκρατών…Και ο άπληστος στο πλούτο και στο σεξ βασιλιάς Φαρούκ, την τελευταία χρονιά της βασιλείας του, εν όψει Ναγκίπ…Μόνο το σπίτι του Καβάφη δεν έψαξα να βρω, γιατί δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο μέγιστος ποιητής είναι…Ούτε στις Πυραμίδες πήγα, γιατί προτίμησα να περιπλανηθώ στο Αιγυπτιολογικό Μουσείο και στη Βιβλιοθήκη. Μπροστά στους ταριχευμένους Φαραώ, στα γιγάντια αγάλματα του Άμμωνα, τη κεφαλή-κομψοτέχνημα της Νεφερτίτη και των άλλων καλλιτεχνικών δημιουργημάτων μιας εποχής τυλιγμένης στην έπαρση αλλά και στο θρήνο, είχα μείνει ενεός από κατάπληξη και συγκίνηση. Είχα νιώσει ανατριχίλα στη ραχοκοκαλιά και σκέφτηκα πως αν υπάρχει μετενσάρκωση, σίγουρα θα είχα ζήσει μια ζωή σ’αυτή τη χώρα…Τώρα αναλογίζομαι ότι απέφυγα να πάω στις Πυραμίδες, νιώθοντας κάποιο αδιόρατο φόβο…
Δημήτρης Λυμπερόπουλος – Δημοσιογράφος
Από το βιβλίο του: ¨Πεθαίνουν και οι αθάνατοι¨ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου