Στον Άρχοντα δάσκαλο
Κώστα αξιαγάπητε μέντορά μου .
Αγαπημένε μου αδελφέ και φίλε όλων
των δασκάλων , που
είχαν την αγαθή τύχη
, να σε παρακολουθήσουν διδάσκοντα σε
Παιδαγωγικό Συνέδριο
και να εμπλουτίσουν τις διδακτικές
τους
εμπειρίες ,
απολαμβάνοντας συγχρόνως τη
μυσταγωγία της
διδασκαλίας σου .
Αγαπημένε και πολυδιαβασμένε
συγγραφέα Κωνσταντίνε
Παπακωνσταντίνου ,
των τριάντα παιδαγωγικού , κοινωνικού και
Ιστορικού
περιεχομένου βιβλίων σου , τις βιογραφίες προσωπικοτήτων
και λαϊκών χαρακτήρων
.
Αλλά και των εκατοντάδων άρθρων σου
, εκλεκτά δείγματα
Παιδαγωγικού λόγου
στην αγαπημένη των Λαρισαίων ¨ Ελευθερία ¨
απ΄όπου , ξεπερνώντας
με τον χαριτωμένο σου λόγο πρόσωπα
και
Καταστάσεις , με
συναίσθημα και γνώση στον χειρισμό της γλώσσας
ενίοτε
χαριεντιζόμενος με την αρχαΐζουσα , καθόριζες το ¨θέμα¨ και
τον στοχασμό της ημέρας
μας !
Ευλογημένε , χωρίς αμφιβολία , του
Μεγάλου Αγίου του χωριού
σου , του Αγίου
Χαραλάμπους , που ανήμερα της γιορτής του ,
σε
Προσκάλεσε στους
ουρανούς να συνεορτάσετε την απαρχή της νέας ,
αιώνιας ζωής σου
.
Φιλόκαλε μέντορά μου .
Καμάρι ακριβό της ζωής ,της καλής σου Άλκηστης , των παιδιών και
των εγγόνων σου
!
Με τον νου μας ασυμβίβαστο με το
αναπάντεχο και με συνειρμούς
και με τις αναπλάσεις
να γεμίζουν την χώρα με τις αναμνήσεις σου , θαρρώ
σου πρέπει αποχαιρετισμός
με τους στίχους που γράφτηκαν , για τον
θάνατο
του Κωστή Παλαμά
:
¨Πέθανε λεν , ο Κωνσταντής , αλήθεια ,
όμως , δεν είναι ,
o θάνατος τον
άρπαξε , τον είχε η Αθανασία ! ¨
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου