Κι όλο σερφάρω ...

 

                                               Κι όλο σερφάρω …    

                      Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας , γεννήθηκε στο Βόλο στις 5-11-1956 και      

πέθανε στο Πτελεό – Μαγνησίας στις 9-9-2019 , σε ηλικία 63ετών . Ασχολήθηκε   

με την ελληνική έντεχνη και ροκ μουσική . Ο πατέρας του Μίμης Μαχαιρίτσας   

ήταν συνθέτης και διευθυντής Κρατικής Ορχήστρας .                         

                      Ο Μαχαιρίτσας , ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του  

σύγχρονου έντεχνου λαϊκού τραγουδιού , άφησε το στίγμα του στην ελληνική σκηνή .   

                     Ένα από τα τραγούδια , που έγραψε τελευταία , λίγο πριν πεθάνει , μαζί  

με τον Νίκο Πορτοκάλογλου , είναι αυτό , που φέρει τον τίτλο : ¨ Κι όλο  σερφάρω … ¨   

Του το αφιερώνω στη μνήμη του με πολλή αγάπη   :                  

                                                             Κι όλο σερφάρω …     

                                 Πάνε τρεις μήνες που έχω χάσει το μυαλό μου ,     

                                 εγώ το πρότυπο λατίνου εραστή ,

                                 βρε πως την πάτησα και βρήκα τον μπελά μου   

                                 για δύο μάτια κι ένα θεϊκό κορμί  .           

                                 Πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον Πάνο ,       

                                 που σπούδασε στα ξένα Ιατρική ,        

                                 του λέω χάνομαι , δεν ξέρω τι να κάνω         

                                 κι αυτός μου λέει μπες στη νέα εποχή .      

                                 Κι όλο σερφάρω , πάνω στα κύματα ,            

                                 στέλνω e-mail , στέλνω  μηνύματα     

                                 και ψάχνω σαν τους χάκερς να σπάσω τον δικό σου κωδικό ,  

                                 γράφω τραγούδια , γράφω ποιήματα ,    

                                 σε κάθε τοίχο , γράφω συνθήματα     

                                 κι ελπίζω πως μια μέρα θα διαβάσεις τον μικρό μου τον καημό .     

                                 Η ελπίδα λένε πεθαίνει τελευταία       

                                 κι εγώ θα βγω στη γύρα να σε βρώ ,      

                                 με μια λαχτάρα , μια φωνή και μια κεραία ,     

                                 μες των ανθρώπων τον βαρύ ωκεανό .          

                                 Καλά το ξέρω κι αν δεν ξέρω θα το μάθω ,   

                                 για το χατήρι σου θα γίνω βουτηχτής ,      

                                 όλα τα ξέρω , μα δεν ξέρω τι θα πάθω ,   

                                 απ’τη ζωή μου , αν για πάντα θα χαθείς .     

                                 Κι όλο σερφάρω πάνω στα κύματα ,    

                                 στέλνω e-mail , στέλνω μηνύματα     

                                 και ψάχνω σαν τους χάκερς να σπάσω τον δικό σου κωδικό .   

                                 Γράφω τραγούδια , γράφω ποιήματα      

                                 σε κάθε τοίχο , γράφω συνθήματα    

                                 κι ελπίζω πως μια μέρα θα διαβάσεις τον μικρό μου τον καημό .        

                                 Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 21-1-2021      .

                                (Επιμέλεια ανάρτησης Β.Π. )