ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ

 

                                 ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ          

               Γόνος του Ρήγα ο κύρης μου γεννήθηκα στις Φέρες ,      

               κι εγώ Υδραίος και Σπετσιώτης , θαλασσινός και στεριανός                              

               το βράδυ είμαι αποσπερίτης και το πρωί αυγερινός          

               κι ‘είναι ο θούριος για μένα ύμνος εωθινός .      

               Κλέφτης κι αρματολός στου Μπότσαρη και στη Γραβιά Ανδρούτσος      

               ναύτης ήμουνα στον Κανάρη   και στον Μιαούλη μούτσος .        

               Με τον Καραϊσκάκη , φρουρός της θείας ήμουν πίστης        

               Και με τον Υψηλάντη της φιλικής έγινα μύστης        

               Είπα τη Μάντω αρχόντισσα η την Μπουμπουλίνα λεβεντιά ,        

               Δώρα τους έφερα στολίδια από τη Βενετιά .        

               Τιμώ τον Γέρο του Μωριά και αγαπώ τον Μακρυγιάννη ,           

               Ο λόγος του αστραφτερός , φτερά μου δίνει και με κάνει         :    

               Στη Λαύρα το λάβαρο να υψώνω , που εχθρός κανείς δεν φτάνει        

               Αυτό που ευλόγησε ο Πατρών κι’είχε την άνοιξη σημάνει .           

               Το είπαν με τον τρόπο τους , Σέλλεϋ , Ουγκώ , Ντελακρουά ,            

               Κι ο Σολωμός το  τραγουδά  . ¨ Χαίρε ω ! Χαίρε ελευθεριά ¨ .           

               Ας μη ξεχνάμε , όμως , τα χαλεπά και θλιβερά       

               Του Διάκου το μαρτύριο , του Ζάλογγου τα οδυνηρά .     

               Θρήνησε η λευτεριά τον Μπάιρον , η δόξα τα Ψαρά ,      

               τα  Γυναικόπαιδα της Χίου έκλαψε ο κόσμος όλος .  

               του Φαναρίου η πύλη χτίστηκε και σείστηκε ο θόλος .        

               Πέσαν στην Έξοδο οι ντάπιες , το Μεσολόγγι όμως ζει .            

               Έζησε τον Απρίλη εκείνο, πάθη κι Ανάσταση μαζί ,        

               Χρόνια και χρόνια κράτησε η άνιση πάλη αυτή         

               Παρά τις έριδες τους διχασμούς και τα εμφύλια  μίση       

               Ποευ παραλίγο τον αγώνα θα είχαν αφανίσει       

               Νίκησε τέλος ο σταυρός του ( Κάλβου η τόλμη κι’αρετή )      

               Νίκη που Γάλλοι , Ρώσοι κι Άγγλοι δική τους έκαναν γιορτή ,             

               Όταν κατατροπώσαν  τον Ιμπραήμ στο Ναυαρίνο      

               Και οι Έλληνες Ανάσταση ζήσαν τον χρόνο εκείνο .    

     

 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                       

 

 

 

 

 

     

            Έτσι από τότε στο σχολείο μαθαίνουν τα παιδιά       

            Τη Λευτεριά να τραγουδάνε σαν άλλη Παναγιά .         

            κι εμείς για του εικοσιένα τον απολόγισμό  .        

            Μετράμε Πάσχα , Άνοιξη και Ευαγγελισμό . 

            Ελένη Αρβέλερ – Αθήνα – 21 – 3 – 2021     .