Η εποχή μας έγινε ¨ άνυδρη ¨

                                                 Η εποχή μας έγινε ¨άνυδρη¨ …            

                    … Παραμονές Πρωτοχρονιάς 2020 και η Ελλάδα δηλώνει λυπημένη για τον θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου . Μαιτρ της δραματοποίησης των    συναισθημάτων     μας , γράφουμε όλοι σχόλια λυπητερά , ακούμε τα τραγούδια του και αναμασάμε στον     δημόσιο λόγο τις ίδιες κοινοτοπίες . Να , ότι η ¨χώρα έγινε φτωχότερη¨, ότι ¨ ο θάνατός του  είναι  μεγάλη απώλεια ¨. ότι  ¨ με το έργο του σφράγισε μια εποχή ¨. Αλλά το θέμα  δεν      είναι ότι φεύγουν όλοι αυτοί οι δημιουργοί , είναι που η εποχή είναι ¨ άνυδρη ¨ και  δεν     γεννάει εύκολα ούτε ¨μικρούτσικους¨ ούτε ¨μεγαλούτσικους¨. Τα τηλεοπτικά παράθυρα       είναι γεμάτα από αναλυτές . Γνώστες ή μη , διαβασμένοι , αδιάβαστοι ,         αμαθείς ή ημιμαθείς , αναλύουν τα πάντα . Για τη φορολογική μεταρρύθμιση , για τις γεωπολιτικές   επιδιώξεις της Τουρκίας , για τις πρακτικές του υπουργού Χρυσοχοΐδη στη διοικητική οργάνωση του Κράτους .           

                     Ένα ακατάσχετο και άνευ νοήματος εθνικό μπλα-μπλα με κοινό παρονομαστή     την εθνική μας κλάψα  . Γιατί στην Ελλάδα η κλάψα μας φτιάχνει , είναι το πιο     ισχυρό      αφροδισιακό . Το να είσαι χαρούμενος , θετικός και αισιόδοξος , είναι περίπου επιλήψιμο .     Σε γεμίζει ενοχές . Κάτι χειρότερο , σε κατατάσσει αυθωρεί στους αφελείς .           

                   ¨  Ήτανε εκείνη η νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης ¨, όταν έφυγε για πάντα από κοντά μας ο Θάνος Μικρούτσικος . Και πράγματι στη Θεσσαλονίκη που περιπλανιόμουνα   αυτές τις μέρες ,φύσαγε ένας αγέρας παγερός και δαιμονισμένος που έμοιαζε μεμουσική   υπόκρουση και διαδοχικό κρεσέντο . Άσπρα κύματα    αυλάκωναν           τον Θερμαϊκό , τα γκαζάδικα ¨χόρευαν¨ δεμένα αρόδου έξω από το         λιμάνι          και η θάλασσα , μολύβι κι αγριεμένη , θα φόβιζε ακόμη και τον πολύπειρο Νίκο Καββαδία .       

                       Δεν έχει πια κανένα νόημα να κλαις , να πονάς ή να συγκινείσαι . Αυτή είναι η ζωή , μια διαρκής διαδικασία παραγωγής και αποβολής            ανθρωπίνων υπάρξεων .         Νομοτέλεια κύριος , μην την ψάχνεις , ή όπως θα λέγανε και οι Θεσσαλές γιαγιάδες μας   ¨ τι να γίνει πιδούλι’μ ,      έτσι .. τα’δωκε ου Θεός .              

                      ¨Μακαρία η οδός ην πορεύεις σήμερον ¨ ,     ψάλλουν              οι παπάδες και ξεπροβοδούν κόσμο και κοσμάκη , κάθε μέρα στους συνοικιακούς ενοριακούς ναούς , αλλά εσύ την οδό αυτή δεν θα τη διαβείς , αγαπητέ αναγνώστη , άστο γι ‘ αργότερα λες από μέσα σου .                          

                       ¨Ευτυχές το νέον έτος¨ επαναλαμβάνουμε παντοιοτρόπως τέτοιες μέρες , απαρχές της νέας χρονιάς . Αλλά στο τέλος , όλοι θα ευχόμαστε ¨ να φύγει και να μη γυρίσει ¨. Τεκμαίρεται όθεν ότι η εκάστοτε απερχόμενη γενιά δεν πήγε καλά , αλλά ούτε και επρόκειτο να πάει καλά , αφού συνήθως επενδύουμε προσδοκίες που δεν είμαστε διατεθειμένοι να υπηρετήσουμε ή να μοχθήσουμε γι’ αυτές . Εξ ‘ ου και καταλήγουμε στο     ηλιθιωδέστερο όλων κλισέ , το γνωστό : ¨ δεν βαριέσαι ρε φιλαράκι , υγεία να υπάρχει κι όλα τ’άλλα …¨ .                        

                          Αφού υπάρχει υγεία τι σε νοιάζει ; Όλες οι άλλες όψεις και αξίες της ζωής , ας πάνε να κουρεύονται .             

                           Θάνε Μικρούτσικε , καλά εσύ την έκανες νωρίς … Τυχερός είσαι ρε μπαγάσα …      Α.Κ. –Λάρισα -30-12-2019   .