Θερινές διακοπές

                                                                 Θερινές Διακοπές     

               Οι νυκτερινές ώρες δύσκολα περνούν , μέσα σε μια απέραντη μοναξιά . Μια εκπομπή στη τηλεόραση , ένα ¨σεργιάνι ¨ στο Διαδίκτυο , μια καλή    μουσική    ,    το  

διάβασμα ενός βιβλίου , κάτι μπορούν να προσφέρουν και          να  ¨ σπάσουν ¨ ένα    βραδινό αδιέξοδο .           

             Έτσι και εγώ απόψε , ανάγκην ποιούμενος , άνοιξα παλιές επιστολές  από την      αλληλογραφίαν μου . Εκεί , μέσα από τα κιτρινισμένα από τον χρόνο φύλλα , διάβασα  σελίδες , από ένα γράμμα ενός φίλου από τη Λάρισα του Κ.Π. που με γύρισαν πολλές δεκαετίες πίσω  , στα χρόνια της νιότης μου , στα χρόνια της χαράς και της αισιοδοξίας .              Είναι τόσο καλογραμμένο και καλοδιατυπωμένο , που αξίζει να το διαβάσει κανείς :

        ¨ Του θέρους επελθόντος , απέδρασα εκ Λαρίσης . Ήδη από τινών ημερών , διαβιώ  εν τη χαριέσση Αιδηψώ . Απόλυτος ηρεμία . Θερμά θαλάσσια λουτρά . Και ελικοειδείς ατραποί , οι και το γραφικόν όρος Τελέθριον κοσμούντες .         Παραδείσια       ευώδη ,

ευειδή και πολύχρωμα άνθη πλημμυρούσι την φύσιν και προκαλούσιν   ευωχίαν εις τον      πρωινόν περιπατητήν .           

           Η Αιδηψός πέραν του θείου δώρου , τουτέστιν των ιαματικών υδάτων ,       εν  οις       πάσχοντες απαλύνουσι τους πόνους των , είναι θαυμασία . Από της  ροδοδακτύλου ηούς,      έως και της χρυσοποικίλτου δύσεως , είναι τόπος αφθάστου κάλλους .                    Τι να πρωτοθαυμάστει τις !  Της αηδόνος το άσμα ;  Του πιτύος τον ψίθυρον   ;        Τον                        μουρμουρισμόν των ρυάκων ;  Ή τον απαλόν της θαλάσσης φλοίσβον ;                         

           Ω , του μεγαλείου αυτής της θαλάσσης , ην δικαίως ο Ρωμαίος Σύλλας ετίμησεν  και εξύμνησεν , γαρ εκ τούτης ιαθείς υπό νόσου βαρυτάτης . Καθώς τις εκολύμβα, εν τοις σπανίοις τούτοις ύδασιν , αισθάνεται τον μυρμηγκισμόν θερμουργών φυσαλίδων αναδυομένων εκ βάθους 3.000 μέτρων και θερμοκλασίαν  90 βαθμών . Ουδαμού της Ελλάδας υπάρχουν παρόμοιαι πηγαί αίτινες δίδωσιν ημίν , ου μην την ποθητήν θεραπείαν , αλλά και μίαν διάθεσιν ευφρόσυνο . Την θαυμάσιαν ταύτην πολίχνην δεν απολαμβάνουσιν μόνον οι γεγηρακότες και τεκμηκότες ή και ¨ αριστοκρατικοί ¨ κατά τον σοφόν Αριστοτέλην . Πόθεν ούτος ο χαρακτηρισμός  του Αριστοτέλους ; Καίτι προσεπάθησα , δεν ηδύνήθην να τον  ερμηνεύσω .                              

            Οι νοσούντες και οι απόμαχοι της ζωής . οι μετά βίας σύροντες τους πόδας των  και δη τη βοηθεία βακτηρίας . Ου μη ούτοι , αλλά και πλήθη νέων οίτινες χαίρονται τα θαλάσσια σπορ και την νυκτερινήν ζωήν . Εις τον υπέροχον , αλλά και απλησίαστον  ¨ ΣΠΑ-ΣΥΛΛΑΣ¨ καταφθάνουσι ενίοτε καραντάναι της πολιτικής ζωής , οίτινες ροκανίζουσι  τας απολαβάς άστινας , εν αμαρτίαις απέκτησαν αλλ’ου μη ούτοι μόνον . Καταπλέουσιν εκεί  και σύγχρονα σαΐνια ¨ εξηυγενισμένης ράτσας ¨ τα αμειβόμενα αγρίως , ότε μεν ως συνεργούντες εις σκοτεινάς και αμαρτωλάς συμπράξεις ότε δε ως άθλιοι κλέπται . Πάντες δ’ούτοι εισίν εγνωσμένοι τοις γηγενεις . ¨ Ουαί Ρωμιοί γεννήματα κουτοφαυλοκρατίας και σάπιας κοινωνίας ¨.                                                    

               Καταλήγων θα αναφερθώ εις τινα περιπέτειαν , ου μην ευτράπελον , αλλά    και            ενδεικτικήν της τότε περιόδου . Ιούλιος του 1947. Ένα πλοιάριον  ,                       εξετέλη την συγκοινωνίαν μεταξύ Βόλου – Αιδηψού , ο ¨ Κύκνος ¨ μικρόν σκάφος , δώρον εξ Αμερικής. Νευρικό , καθαρό με καμπίνας ανέτους ,  μουσικήν και θαυμάσιον ρεστωράν  .            

                Εφθάσαμε εις την Αιδηψόν άμα τη έω , προσαράξαντες εις τινα αμμώδη  ακτήν .       Μόλις κατήλθομεν ,μία προσηνής κυρία , μοι επλησίασεν και μοι είπε , πως θα μπορούσε να με τακτοποιήσει για μια βραδιά , δεδομένου ότι την επομένην , άλλος τις ένοικος θα ανεχώρει . Θέμα να με εδέχετο ο Δικηγόρος ,  ο κάτοχος του δικλίνου . Εδέχθην ασμένως .      

               Αφιχθέντες εις την οικίαν , η κυρία έκρουσε την θύραν του Δικηγόρου και τον                  

ρώτησε : ¨ Κυρ ΄Δικηγόρε , ένας νεαρός δεν βρίσκει δωμάτιον . Μπορείτε να τον δεχθείτε να μείνει μόνο για απόψε μαζί σας ; Ηκούσθη έσωθεν εν μουρμουρητόν , πάρωμα αφυπνισθέντος και ρώτησε . Από που είναι ; Από τη Λάρισα έσπευσα να είπω .  Αλλά     έπραξα τούτο δολίως , ίνα μη είπω την λέξιν Νίκαια , ήτις τότε απεκαλείτο Μικρά Μόσχα.

Οι κάτοικοι του χωριού μου 1250 εκ των οποίων οι περισσότεροι ήσαν μέλη της Αριστεράς πλην των δέκα γερόντων ,που δεν ενεγράφησαν στο κόμμα . Και όλα αυτά ήταν αποτελέσματα ελεύθερης βούλησης ή βιαίας .

               Στη συνέχεια ακούστηκε από το βάθος μια φωνή . ¨Και τι δουλειά κάνει ¨ ;    ¨Δάσκαλος¨ ,  απάντησα ¨ . ¨Κομμουνιστής θα είναι¨ , ηκούσθη και πάλιν αυθωρί .  ,              

Άνοιξε την θύραν  και όταν με είδε με την στολή του Ανθυπολοχαγού μειδίαμα τι ευχάριστον διεγράφη στο πρόσωπόν του . Και με απεδέχθη .

              Πως το ανέσυρα τούτο το νόστιμο περιστατικό που συνέβη παλαιότερα στο φίλο μου , ήταν και αυτό μια συγκυρία των ημερών .

             Β.Π. – Βόλος 2-5-2019                    .