Βραδινό της περασμένης Πέμπτης
. Περαστικός από ταβερνάκι της συνοικίας Παλαιών του Βόλου , άκουσα μια παρέα
που τραγουδούσε ένα παλιό τραγούδι του Γρηγόρη Μπιθικώτση , που ταιριάζει τόσο
στις μέρες μας :
¨ Παρ’ το
στεφάνι μας ,
παρ’ το γεράνι μας ,
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή ,
κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου ,
εμείς θα ζήσουμε και ας είμαστε φτωχοί ¨ .
Πιο κάτω , μέσα από ένα καλό φαγάδικο
ακούγεται η φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη :
¨Έρχονται
χρόνια δύσκολα ,
γεμάτα καταιγίδες
και εμείς του κόσμου θύματα
μ’ατέλειωτα προβλήματα
και λιγοστές ελπίδες ¨ .
Ήταν όμορφες και ξεχωριστές οι
στιγμές , εκείνο το βράδυ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου