Στέλιος ο παραμυθάς

                 Καθένας κρύβει ένα ταλέντο μέσα του . Αν το ανακαλύψει στην ώρα του και το συνταιριάξει στη ρότα της ζωής του , με το επάγγελμά του , σώθηκε .

                 Ο Στέλιος δε στοχάζεται στους τυχερούς . ΄Εχει το χάρισμα να λέει παραμύθια . Διηγείται πολύ ζωντανά φανταστικά περιστατικά ή παραφουσκώνει πραγματικά μικροεπεισόδια . Το επάγγελμά του ; Ναυτικός παλιότερα , ψαράς τώρα . Σαν ναυτικός σε ποστάλια , φορτηγά , ψαράδικα , δεν είχε βγει απ’τη Μεσόγειο και δεν είχε ξεπεράσει το βαθμό του μούτσου . Φόρμα , μπότες και μπουγέλο . Το κλίμα της λαμαρίνας δεν σήκωνε πολυλογίες και παραμύθια . Σαν μοναχικός ψαράς τώρα δεν έχει πλήρωμα στη βάρκα του να εκτονωθεί .

                 Μοναδικός χώρος για ν’αποδείξει ο Στέλιος το ταλέντο του είναι ο καφενές της παραλίας , του μπάρμπα-Λουκά . Οι ¨ παραστάσεις ¨ δίνονται τις βροχερές χειμωνιάτικες βραδιές . Τότε παστώνονται όλοι εδώ για να ζεσταθούν . Ακροατές του στο ξύλινο τραπέζι στο βάθος του μαγαζιού μπαξεβάνηδες , ξυλουργοί , μπογιατζήδες , χασομέρηδες . Ποτέ ναυτικοί . Αυτοί προτιμούν τα τραπέζια φάτσα στη τζαμαρία , για ν’αγναντεύουν το λιμάνι ή για να μην ακούν τις τερατολογίες του Στέλιου .

                 Ταλαιπωρεί τη Γεωγραφία , τη Μετεωρολογία , τη Ναυτική , τη Ψαρική . Η κάπνα των τσιγάρων , ο ήχος των ζαριών που κατρακυλούν στο τάβλι , ο κρότος απ’τα πούλια στο ¨ πλακωτό ¨

και στις ¨ πόρτες ¨ , τα χαχανητά των παικτών που πετυχαίνουν ¨ ξερή ¨ , οι φωναχτές παραγγελιές στο γιο του μαγαζάτορα για ¨ βαρύ γλυκό ¨και η ψεύτική υπόσχεση ¨ αμέσως έφτασε ! ¨ , ανακατεύονται με τις φωνές των πελατών που δημιουργούν μια πολυφωνική χορωδία που σε ξαφνιάζει όταν πρωτομπαίνεις . Σιγά – σιγά τ’αυτιά εναρμονίζονται σ’αυτή τη μουσική , γιατί γίνεσαι ο ίδιος μέλος της χορωδίας . Συνυπεύθυνος .

                 Στο τραπέζι στο βάθος είναι κάπως πιο ήσυχο . Εδώ , το μόνο που σταματά την κουβέντα είναι η δοξολογία του μπάρμπα-Λουκά . Όταν φουσκώνει ο καφές και ξεχειλίζει απ’ το μεγάλο μπρίκι πολλοί Άγιοι περνούν από το στόμα του . Φροντίζει όμως , οι Άγιοι , νάναι ξενικοί . Τον έχει συμβουλέψει η γυναίκα του , μια και δεν μπορεί να κόψει τη συνήθειά του , να μην ανακατεύει τους ντόπιους . Οι πελάτες των κοντινών τραπεζιών ακούν τη λιτανεία στο καμαράκι της κουζίνας και χαιρέκακα , το διασκεδάζουν . 

               Πάλι του χύθηκε ο καφές του Λουκά !

               Εδώ , λοιπόν , στο βάθος της σάλας . Να το βασίλειο του παραμυθά μας ! Στην αρχή κάνει τον αδιάφορο . Ανάβει τσιγάρο , ρουφά μια γουλιά καφέ και περιμένει . Όλο και κάποιος στην παρέα θα τον τσυγκλίσει :

               Πόσα μποφόρια νάχει σήμερα στη κεντρική Μεσόγειο ; Πόσο ψηλά , λες , νάναι τα κύματα ;

               Αυτό αρκεί να σου ιστορίσει μια περιπέτεια , που είχαν όταν ταξίδευαν στον Ειρηνικό . Από Φιλιππίνες στη Ιαπωνία . Κυκλώνας με δεκατέσσερα μποφώρια και κύματα είκοσι μέτρα ύψος . Πως σώθηκαν ήταν θαύμα . Αν δεν συμβούλευα ο ίδιος τον καπετάνιο ν’αλλάξει πορεία θάταν όλοι τους μακαρίτες !

               Στις ιστορίες της Βαλτικής πρωταγωνιστούν οι πάγοι και οι χαμηλές θερμοκρασίες . Το καράβι τους , έμεινε κοκαλιασμένο στους πάγους είκοσι μέρες . Χωρίς μηχανή , χωρίς ρεύμα , χωρίς τρόφιμα , με θερμοκρασία μείον πενήντα . Αν δεν έκανε ο ίδιος σινιάλο με τον προβολέα μπαταρίας στο Νορβηγέζικο παγοθραυστικό θάταν ακόμα εκεί . Αυτό τους γλίτωσε .

               Ταξιδεύοντας από Σιγκαπούρη στην Ιάβα , λίγο πριν μπουν στον κόλπο της Τζαμάϊκας , τους επιτέθηκαν πειρατές με μαχαίρια , που προσπαθούσαν να σκαρφαλώσουν στο καράβι . Τους πήρε μυρωδιά και τους πέταξε όλους στη θάλασσα με το καυτό νερό της μάνικας που χειριζόταν ο ίδιος κι ένας βοηθός του Σκυριανός . Ξεχνούσε το επώνυμό του . Το μικρό του Νικόλας .

               Στη Μάγχη , χειμώνα καιρό , μέσα στην ομίχλη , όταν αρρώστησε ο καπετάνιος , άρπαξε το τιμόνι απ’το γραμματικό , ένα παιδαρέλι που έτρεμε απ’το φόβο του , και πρόλαβε την τελευταία στιγμή το τρακάρισμα μ’ένα Ρούσικο !

               Στη Βεγγάζη, όταν δούλευε στο ψαράδικο , αυτός ορμήνεψε τον ψαροκαπετάνιο σε ποια ξέρα να καλάρει . Είχε δει το παίξιμο της παπαλίνας , τα ρέματα , είχε μετρήσει τη θερμοκρασία της θάλασσας και πονηρεύθηκε που βοσκούσαν τα φαγγριά . Το τι τράβηξαν να σηκώσουν το σάκο , άστο ! Στο ίδιο μέρος , μετά μια βδομάδα , όταν βράκωσε η άγκυρα , βούτηξε σε τριάντα οργιές νερό , να την ξεσκαλώσει .  Ξενέρισε σχεδόν αναίσθητος .

                Ανάλογα ανδραγαθήματα είχε κάνει ο Στέλιος κι όταν υπηρετούσε στο Ναυτικό . Ο Ναύαρχος του είχε δώσει βραβείο που κανένας ποτέ δεν είδε γιατί το είχε ακόμα στον κορνιζά , στο Βόλο .

                Οι αισθηματικές του ιστορίες έχουν επίκεντρο τα μεγάλα αμαρτωλά λιμάνια . Τελευταία περιορίστηκαν σε δύο . Στη Μασσαλία και στο Ρίο Ντε Τζανέϊρο . Οι τελευταίες του περιπέτειες στο Καράκας της Αργεντινής και στο Πουέρτο Ρίκο της Κούβας συγκέντρωσαν περισσότερα κρυφοχαμόγελα , παρά θαυμασμό . Δεν μπορεί να εξηγήσει το γιατί .

                Στη Μασσαλία , λοιπόν , στο κέντρο που διασκέδαζαν τη νύκτα , τον ερωτεύθηκε η ωραιότερη χορεύτρια του μπαλέτου , η Τερέζα . Τον ακολούθησε στην καμπίνα του , στο καράβι . Το πρωί , όμως , βρέθηκε κυκλωμένος από μπράβους με πιστόλια. Του την πήραν παρά τις αντιρρήσεις της !

               Στο Ρίο συνέπεσε να φορτώνουν καφέ , όταν ήταν στο φόρτε  το καρναβάλι . Μια βδομάδα χόρευαν , πίναν και οργίαζαν με τις θεότρελες Βραζιλιάνες . Όχι μόνο ο Στέλιος . Όλο το πλήρωμα . Μια πανύψηλη δεκαοχτάρα τσιμπήθηκε μαζί του . Τον ικέτευσε να την πάρει στην Ελλάδα . Το Λιμεναρχείο του χάλασε τη δουλειά !

              Όταν αρχίζει την ψαροκουβέντα οι διπλανοί του, παραμερίζουν τις καρέκλες τους δεξιά-αριστερά , για να μην εμποδίζουν τα χέρια του καθώς τ’απλώνει για να δείξει τις διαστάσεις των ψαριών που έπιασε όταν , παλιότερα , είχε ξεμπαρκάρει .

             Οι αφηγήσεις του Στέλιου συνοδεύονται από σωστές χειρονομίες , γκριμάτσες , ανεβοκατεβάσματα της τραγανής φωνής του . Τις κάνει ολοζώντανες . Σίγουρα κάποιος παππούς του θάταν θεατρίνος .

             Τι κρίμα να μην έχει το χωριό ένα παιδικό θέατρο ! Ο Στέλιος θάβρισκε δουλειά σαν παραμυθάς . Θα συνταίριαζε το ταλέντο του με το θεατριλίκι .

             Τώρα παιδεύεται με τα παραγάδια . 

 

             Μ . Γ. – Βόλος