Ένα παιδί αδύνατο , καχεκτικό ,
διαλαλούσε σιγανόφωνα , ντροπαλά , εκεί μπροστά στην Εθνική Τράπεζα της Αθήνας
το εμπόρευμά του .
Πωλούσε φυλλάδια που κρατούσε
στη μασχάλη του , μια δεκάρα το καθένα . Ήταν αυτοτελή μυθιστορήματα που είχε
τυπώσει σε ένα παλιό τυπογραφείο , μαζί με τον πατέρα του .
Σιγά – σιγά , αλλά σταθερά , το
1890 , εισέβαλε δυναμικά στον χώρο των εκδόσεων με την επωνυμία ¨Εκδοτικό κατάστημα
Γεωργίου Δ. Φέξη , που στη συνέχεια άλλαξε ως ¨Εκδοτικός Οίκος Γ.
Φέξη ¨ .
Στα πενήντα χρόνια εκδοτικής
του ζωής ο Γιώργος Φέξης χαραχτηρίζεται κυρίως από μία άψογη ποσοτική και
ποιοτική αναλογία . Από τη μία ένας τεράστιος , για την εποχή , αριθμός βιβλίων
που εξέδωσε , ξεπερνούν τα 7.000 . Από την άλλη , μία σοφή επιλογή , όσον αφορά
τους συγγραφείς , λογοτέχνες και επιστήμονες , Έλληνες και ξένους , καθώς και
τους μεταφραστές που χρησιμοποιούσε . Πέραν , όμως , από όλα αυτά τα προηγούμενα
, ο Γ. Φέξης έχει μείνει στην ιστορία κυρίως για δύο πράγματα :
Πρώτον , για τον πραγματικά
ριζοσπαστικό , για την εποχή του , τρόπον διάθεσης των βιβλίων του ,
και για το ότι χρησιμοποιώντας αυτόν ακριβώς
τον τρόπον έφερε τις πλατειές μάζες των Νεοελλήνων σε επαφή με την ουσιαστική
πολιτιστική κληρονομιά τους , τα κείμενα των αρχαίων κλασικών .
Ο Φέξης πρώτος και πολύ πριν
από οποιονδήποτε άλλον , το 1902 , καθιέρωσε την πληρωμή βιβλίων με δόσεις .
Επίσης , καθιέρωσε την έκδοση σε τεύχη μεγάλων βιβλίων . Δημιούργησε το δίκτυο
συνδρομητών .
Χρησιμοποιώντας αυτό ακριβώς το
σύστημα και με την βοήθεια λογοτεχνών του ύψους του Ι.Γρυπάρη και του Κ.Βάρναλη
μετέφρασε στη δημοτική και έβαλε σε κάθε σπίτι τη μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά
μας , τους αρχαίους κλασικούς . Ευτύχησε να ζήσει (1866-1936) και να δει τον
οίκο Φέξη να προοδεύει και να μεγαλώνει .
Ένα πρωί εθεάθη στην οδό
Πατησίων . Κατέβαινε από τα Πατήσια . Εκεί στην πλατεία Κάνιγγος , στάθηκε
αντίκρυ στη Στοά του , στη Στοά Φέξη και την καμάρωνε . Ποιός ξέρει τι να
συλλογιζότανε .
Β.Π. – Βόλος 22/3/2014 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου