Ξημερώνει μια μεγάλη Κυριακή

               Ξημερώνει μια μεγάλη Κυριακή (1-6-2014) αυτή την εβδομάδα ... Μια Κυριακή που θα γράψει ιστορία ... Μια Κυριακή που θα την θυμούνται όλοι σαν σημείο αναφοράς στη Νέα Ιωνία , στον Βόλο και στη Μαγνησία . Που θα την διηγούμαστε εμείς στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας , όπως έκαναν οι δικοί μας ... Η Νίκη μας ¨πέταξε¨ ! Άνοιξε τα φτερά της !

               Οι περισσότεροι δακρύζουν και ανατριχιάζουν ... Άλλοι κλαίνε σαν μικρά παιδιά ... Φιλούσαν το πούλμαν της επιστροφής από τα Ψαχνά - Ευβοίας  ... Οι παίκτες κοιτούσαν εμβρόντητοι ... Δεν μπορούσαν να καταλάβουν . Αλλά ούτε και οι φίλαθλοι αυτής της ομάδος δεν μπορούσαν να περιγράψουν τι γινόταν στην καρδιά τους εκείνη τη στιγμή . Θύμισες των προγόνων , φιγούρες από το παρελθόν , η Μικρά Ασία να καίγεται , παιδιά να μένουν πίσω , ταξίδι στο άγνωστο , λίγα υπάρχοντα , η ζωή από την αρχή στη νέα πατρίδα , αγώνας για επιβίωση και σε όλα αυτά δύο ιδανικά : Η Πατρίδα και η Νίκη ! 

              Ναι , η Νίκη μας θα είναι ξανά στη Α΄Εθνική ! Λείπει  μόνο ένας βαθμός . Πως να μη νιώθουν δικαιωμένοι και συγκινημένοι οι οπαδοί αυτής της ομάδας ; Είναι έτοιμοι να εκπληρώσουν το όνειρο των προγόνων τους που δεν βρίσκονται ανάμεσά μας , οι οποίοι πάλεψαν γι αυτόν τον συνοικισμό , γι αυτή τη μικρή πολιτεία και το μέλλον της . Για να μεγαλώσουν οι υπόλοιπες γενιές με ιδανικά , αξίες και να έχουν στην καρδιά τους την Ευαγγελίστρια και τη Νίκη .

              Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει αυτή η άνοδος για τη Νέα Ιωνία και τα παιδιά της , παρά μόνο τα ίδια , που έχουν ακούσει από τις γιαγιάδες τους και τους παππούδες τους να μιλούν γι αυτή την ομάδα . Να τους διηγούνται . Να κλαίνε για τη Νίκη και να θυμώνουν όταν ο κάθε παράγοντας έπαιζε παιχνίδια στην πλάτη της .

              Αν δεν τους έχει ρωτήσει ποτέ κανείς , έξω στο κατώφλι της πόρτας στα στενά δρομάκια την Κυριακή , τι έκανε η Νίκη δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει αυτή η άνοδος για την προσφυγούπολη .

              Τι έκανε η Νίκη ; Κερδίσαμε ; Κάθε φορά που πήγαινα να δω τη γιαγιά μου στο σπίτι της μετά από αγώνα , αυτή ήταν η πρώτη της ερώτηση . Έπρεπε να ξέρω να της τα περιγράφω όλα με λεπτομέρειες . Κι αν είχαμε κερδίσει με χαμόγελο άρχιζαν οι ιστορίες από το γήπεδο και τα ένδοξα χρόνια της Ά Εθνικής . Για τον παππού Αρχιμήδη , που την έπαιρνε μαζί του στο γήπεδο . Για τη βόλτα θριάμβου που έκαναν οι παίκτες και τα χειροκροτήματα στο φαρδύ . Όλοι κλείνονταν στα σπίτια τους μετά από ήττα . Δεν το άντεχαν ... Ακόμη και στα βαθιά γεράματα , που μερικές φορές δεν αναγνώριζε ποιος στεκόταν στο προσκεφάλι της στα δύσκολα , για τη Νίκη θυμόταν και ρωτούσε .

              Αυτή είναι η Νίκη . Αυτή είναι Νέα Ιωνία . Και αυτή η άνοδος δεν άνοδος αθλητική . Δεν είναι μόνο μια περηφάνια που περιορίζεται στους αγωνιστικούς χώρους και στη κερκίδα ... Όποιος δεν ξέρει ,  απλά δεν μπορεί να καταλάβει ... Είναι μια βαριά ¨κληρονομιά¨ που πρέπει να τη διαφυλλάτουν στο πέρασμα των χρόνων οι φίλαθλοι αυτής της ομάδας . Η Νίκη όμως πλέον έχει ξεπεράσει αυτά τα όρια . Η ιδέα της μεταδίδεται από γενιά σε γενιά , αποκτά νέο κοινό , νέα κερκίδα . Φτιάχνει νέα γενιά φιλάθλων . Είναι κάτι παραπάνω από μια ομάδα . Είναι ιδέα , είναι συναισθήματα , είναι αναμνήσεις , είναι η αλυσίδα που μας συνδέει άρρηκτα με το παρελθόν μας . Γι αυτό συγχωρέστε μας αν κλαίμε τη Κυριακή σαν μικρά παιδιά ...

               Είναι παππού και γιαγιά , γιατί θα  ξέρουμε πόσο περήφανοι θα είστε όλοι εκεί ψηλά ...

 

Γ.Κ.- Βόλος 31-5-2014 .