Της έκλεισες το μάτι της ζωής ή
σου το έκλεισε ; Ποιος να το ξέρει . Ίσως αμφότερα . Μάλλον το συναμφότερον .
Μα πια η σημασία πια ; Έτσι κι αλλιώς περάσαμε όμορφα .
Στη δημοσιογραφία κατέβηκα
ευθύς εξ αρχής στα γεμάτα . Όλα για όλα και σκούπα σε όλα . Ήταν – και μάλλον
παραμένει ένα ολοκληρωτικό σαφάρι μέρα-νύχτα , όπου ντουφεκάς στο σταυρό ό,τι
κινείται και ό,τι υποψιάζεσαι ότι θα κινηθεί . Στο ρεπορτάζ με άγρυπνο μάτι .
Στην ιεράρχηση των ειδήσεων με το ψυχανέμισμα . Στο άρθρο με ορμή και στο
σχόλιο με μια μόνο βολή . Στο θερμό μάρμαρο στήθος με στήθος με την φτερωτή
νύχτα . Στην ανάλυση με γρήγορη σκέψη και αέναη γνώση . Στην αρχισυνταξία με
αναλγησία . Και στο χρονογράφημα με βαθύ αίσθημα . Παντού και πάντοτε , όμως ,
με συνείδηση όρθια σαν σπαθί και με μεράκι ακοίμητο σαν το σαράκι !
Τώρα καθώς κοιτώ πίσω μου ,
βλέπω μια θάλασσα από κιτρινισμένα χρονογραφήματα . Θάναι πάνω – κάτω 7.500
κομμάτια τουλάχιστον . Επτάμιση χιλιάδες στιγμές στο φτερό , επτάμιση χιλιάδες
καρδοκτύπια , επτάμιση χιλιάδες από τα μυριάδες περασμένα . Έρρευσε στην
Κλεψύδρα η χρυσόσκονη των καιρών . Ωστόσο , δεν μου φαίνονται πεθαμένα . Ίσως
επειδή κρύβουν αγάπες μα προ πάντων επειδή πολλοί τα αγαπούν γιατί κι αυτοί
πολύ αγαπήθηκαν . Χιλιάδες άνθρωποι τα διάβασαν , χιλιάδες μεγάλωσαν μαζί τους
και γέρασαν , χιλιάδες παιδόπουλα πήραν μαζί τους κάτι από τα ελληνικά γράμματα
κι από την ομορφιά της Ελλάδας . Κάτι φυλάγουν ακόμη στα φυλλοκάρδια τους .
Μερικοί θάθελαν να τα ξανασυναντήσουν ενδεχομένως . Αλλά πάνω από όλα είναι μια
μαρτυρία για ανθρώπους που πέρασαν αλλά στη θέση τους ήλθαν άλλοι όμοιοι
άνθρωποι με ίδια μεράκια , για τα δικά μας μέρη που συχνά δεν κρατήσαμε , αλλά
διαρκώς κρατιόμαστε απ’αυτά , για μιαν ελληνοσύνην δίδυμη με την ομορφιά , που
καιροί χαλεποί μπορεί να την θαμπώνουν κάπου-κάπου , αλλά ουδέποτε μπορούν να
την πάρουν .
¨ Πάρε έναν άντρα , αχρείαστος
νάναι , και ριξ’ τον στον μπαχτσέ . Μπορεί κάποια ώρα να χρειαστεί ¨ ,
συμβούλευε η γιαγιά την ατίθαση εγγονή . Πάρε ένα χρονογράφημα , αχρείαστο
νάναι , και ριξ’το στο μεγάλο ποτάμι του Χρόνου . Μπορεί κάποια ώρα να σε πάει
μακρυά – ίσα με την καρδιά .
Β.Π. – Βόλος 17-4-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου