Ο Άρπαλος

Γίνονταν και κατά την αρχαιότητα οικονομικά σκάνδαλα. Εμείς τους προγόνους μας μοιάσαμε, έτσι για να συνεχίζουμε την ¨παράδοση ¨.

Ένα πρόσωπο αμφιλεγόμενο με περιπετειώδη δράση, που έγινε πρωταγωνιστής στο μεγαλύτερο σκάνδαλο της αρχαιότητος είναι ο Άρπαλος. Γεννήθηκε ένα έτος νωρίτερα , το 357 π.χ. , το αυτό δε έτος, το 323 π.χ. , που πέθανε ο Αλέξανδρος , εφονεύθη και ο Άρπαλος.

Οικείος από εφηβικής ηλικίας και έμπιστος του Αλέξανδρου εξηρέθη λόγω χωλότητος από τη μάχιμη υπηρεσία, ακολούθησε όμως τον Μακεδόνα Βασιλέα στις εκστρατείες της Ασίας κατά των Περσών και ανέλαβε εμπιστευτικό λειτούργημα, του ταμία της στρατιάς. Η αναξιοπιστία του φάνηκε αμέσως, γιατί εγκατέλειψε τη θέση του και δραπέτευσε στην Ελλάδα για λόγους που δεν έγιναν γνωστοί, όχι όμως και επαινετοί. Έγινε όμως, πάλι δεκτός πλησίον του Αλέξανδρου στην παλαιά του θέση.

Με τη κατάρρευση της Περσικής αυτοκρατορίας και την είσοδο του Αλέξανδρου στη Βαβυλώνα , ο Άρπαλος κατά ασυγχώρητον επιπολαιότητα του κοσμοκράτορος Βασιλέως, ανεδείχθη θησαυροφύλακας, διαχειριστής των αμυθήτων θησαυρών και των μεγάλων προσόδων της καταλυθείσης αυτοκρατορίας. Επωφελούμενος από την απουσίαν του Αλέξανδρου στην άξενον Ινδίαν και ελπίζων ότι ουδέποτε θα επέστρεφε ζωντανός στη Βαβυλώνα, έκανε διαβίωση παροιμιώδους χλιδής, με δύο εταίρας, την Πυθονίκην και την Γλυκερίαν. Με τις εισηγήσεις της δευτέρας, έστελνε συχνά φορτίο σίτου στη δυσπραγούσα πόλη της Αθήνας, η δε μέχρι προ τινός υπερήφανος πόλη, υπέκυψε στη ταπείνωση να δεχθεί τα δώρα ενός φυγάδος καταχραστού και να τιμήσει αυτόν με το δικαίωμα του Αθηναίου πολίτου !

Τα πάντα όμως, ανετράπησαν διότι αιφνιδίως επέστρεψε ο Αλέξανδρος νικητής και παντοδύναμος. Ο Άρπαλος εζήτησε σωτηρίαν δια της φυγής, έχων συγκεντρώσει με τον πλούτον που κατεχράσθη αξιόλογον πολεμικήν δύναμιν από 6.000 μισθοφόρους και 30 πλοία, άφθονα δε οικονομικά μέσα ανερχόμενα σε 5.000 τάλαντα. Κατέφυγε στο Σούνιο. Αρχικώς οι Αθηναίοι απέπεμψαν αυτόν. Κατά πρότασιν του Δημοσθένους αργότερον, τον εδέχθησαν επανελθόντα από το Ταίναρον, όπου είχε καταφύγει στο εκεί καταφύγιο των μισθοφόρων και τυχοδιωκτών, κοντά στις ¨πύλες του Άδη ¨.

Στην Αθήνα ο Άρπαλος για να επιτύχει εύνοια , δωροδόκησε ισχυρά πρόσωπα και μάλιστα πολιτικούς, ως δε ελέγετο επιμόνως και τον Δημοσθένην. Εν τω μεταξύ, ο Αντίπατρος , βασιλιάς της Μακεδονίας, εζήτησε την έκδοσή του. Οι Αθηναίοι αντετάχθησαν , δέχτηκαν όμως πρόταση του Δημοσθένους να φυλακιστεί ο Άρπαλος, τα δε απομένοντα από τον θησαυρόν 700 τάλαντα να κατατεθούν στον Παρθενώνα για φύλαξη. Όμως την επομένην το μισό του παραπάνω ποσού δεν βρέθηκε στη θέση του. Η ανεύρεση των υπολοίπων και η μήνυση των ενόχων ανετέθη στη Βουλή του Άρειου Πάγου. Αλλά ούτε και τα τάλαντα ανευρέθηκαν, ούτε οι ένοχοι, η δε μήνυση έπεσε στο κενό.

Η κρίση, για να μη λέμε, η σήψη πλέον της δημοκρατίας ήτο πλέον έκδηλη. Αλλά το κύριον , το περισσότερο επικίνδυνο ήταν ότι οι θεσμοί ενώ υπήρχαν, δεν λειτουργούσαν, αφού οι θεοί δεν ενέπνεαν δέος στους πολίτες, όπως άλλοτε, ουδέ η πολιούχος Αθηνά !

Ο Άρπαλος, αριστοτέχνης πάντοτε στις αποδράσεις, εδραπέτευσε στη Κρήτη, όπου βρήκε οικτρό τέλος , φονευθείς από αξιωματικόν των μισθοφόρων του. Η Αθηναϊκή Δημοκρατία, αυτή που είχε θεμελιώσει και οραματιστεί ο Περικλής, μετά εκατό χρόνια ακμής, παρουσιάζει σημεία παρακμής. Εκείνη η φράση του Πλουτάρχου για τον Περικλή :

¨ Αδωρότατον εαυτόν και καθαρότερον εφύλαξεν¨Μετάφραση : ¨ Κατ’ εξοχήν ανώτερον δωροδοκιών και απηλλαγμένον της διαφθοράς διεφύλαττε το εαυτόν του ¨, έπαψε να υφίσταται για τους μετέπειτα ηγέτας της Αθηναϊκής Πολιτείας.