Βόλος

Είσαι πεντάμορφη πόλη, ελκυστική,
και σε γνωρίζει πέρα ο κόσμος όλος,
κι όποιος στα χώματά σου κατοικεί,
το ομολογεί πως ένας ειν’ο Βόλος.

Το Πήλιο, πίσω σου έχεις συντροφιά,
που ήταν σοφών κενταύρων χώρος,
κι είναι της φύσης, σπάνια ζωγραφιά,
ψηλό, πανέμορφο και μαγεμένο όρος.

Κι εμπρός σου, είναι ο παγασητικός,
που μια πρόσθετη ομορφιά σου δίνει,
μεγάλος σου φίλος και καρδιακός,
και σκλάβος σου, για σένα έχει γίνει.

Έτσι κι η θάλασσα αλλά και το βουνό,
οι δυό στη μέση του πάντα σ’εχουν,
σε νιώθουν, σαν ένα άρχοντα τρανό,
που οφείλουν, πάντα, να προσέχουν.

Απ’ όλα σου προσφέρει ο Βόλος μας,
και τίποτα δε βρίσκεις, να του λείπει,
γι αυτό και έγινε ο αγαπημένος μας,
που όλοι έχουμε και σε χαρά ή λύπη.

Έστω , για λίγο, μακριά του αν βρεθείς,
μία πολύ παράξενη, θα νιώθεις θλίψη,
και τότε δύσκολο θα είναι ν’αρνηθείς,
οτ’είν’ο Βόλος μας, που σούχει λείψει.

Μετά μία χαρά,απέραντη αισθάνεσαι,
πίσω εδώ στο Βόλο μας σαν φθάνεις,
κι όλο αυτό ζητάς, όταν πρασεύχεσαι,
να ζεις εδώ, μέχρι που θα πεθάνεις…

Ποίηση : Αντώνης Ζαχαριουδάκης