Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007
Πάντα έδινε περισσότερα
Κάθε φορά στους περιπάτους μου, "ματώνει" η καρδιά μου, όταν βλέπω καρφωμένες πάνω σε κορμούς δέντρων ταμπελες με διαφημίσεις, αγγελίες και πληροφοριακό υλικό κάθε Λογής. Πληγωμένα δέντρα Τραυματισμένα πλάσματα, που δεν μπορούν να μιλήσουν, να πουν τον πόνο τους.Δέντρο. Πάντα έδινε περισσότερα από όσα έπαιρνε από τούς ανθρώπους.Πρόοφατα διάβασα το βιβλίο του Σελ. Σιλβερστάιν "το δέντρο που έδινε" . Ένα όμορφο παραμύθι, συνάμα δε και διδακτικό αφού κομίζει μεταφορικές έννοιες. "Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα δέντρο που έδινε και που αγαπούσε ένα αγόρι. Κάθε μέρα, το αγόρι πήγαινε κι έπαιζε στο δέντρο, κρεμόταν από τα κλαδιά του, αποκοιμιόταν στην σκιά του. Το αγόρι μεγάλωνε. "Μπορείς να μου δώσεις λεφτά να αγοράσω κάτι", λέει μια μέρα στο δέντρο. "Δεν έχω λεφτά, μα μπορείς να κόψεις τα μήλα μου, να τα πουλήσεις στην πόλη", του αποκρίθηκε εκείνο. Έτοι κι έγινε.Άντρας πια, το αγόρι μια μέρα ξαναπήγε ϋτο δέντρο. "Μεγάλωσα και χρειάζομαι το δικό μου σπίτι". "Δεν έχω σπίτι να σου δώσω. , Μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου να φτιάξεις ένα". Έτσι κι έγινε. Ο καιρός περνούσε και το αγόρι επέστρεψε στο δέντρο με δάκρια στα μάτια . "Νιώθω κρύα τη ζωή μου, χρειάζομαι ηλιόλουστους τόπους" · "Δεν έχω πια παρά τον κορμό μου. Μα μπορείς να τον κόψεις, να φτιάξεις μια Βάρκα και να φύγεις μακριά". Έτσι κι έγινε. Όταν κάποτε το αγόρι ξαναπήγε στο δέντρο, ήταν γέρος πιά. Έχω απομείνει ένα κούτσουρο", του λέει το δέντρο. "Κρίμα που δεν έχω τίποτα άλλο να σου δώσω" . "Δεν χρειάζομαι πολλά πια", του ψιθυρίζει το αγόρι "Μόνο ένα ήσυχο μέρος να γείρω". "Έ, ακόμη κι ένα γέρικο κούτοουρο είναι ότι πρέπει γιαυτή τη δουΛειά Κάτσε και ξεκουράσου". Έτσι και έγινε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου