Κυριακή 21 Μαΐου 2017

                                    Για την Ελλάδα

          Όσο πιο μακριά είμαστε από την πατρίδα μας , τόσο περισσότερο τη σκεφτόμαστε και τόσο περισσότερο την αγαπάμε .
         Όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα , βλέπω τις μικρότητες , τις ίντριγκες , τις ανοησίες , τις ανεπάρκειες των αρχηγών , τη μιζέρια του λαού .
        Όμως , από μακριά δεν βλέπουμε τόσο ευδιάκριτα την ασχήμια και έχουμε περισσότερη ελευθερία να πλάσουμε μια εικόνα της πατρίδας αντάξια ενός ολοκληρωτικού έρωτα .
        Να γιατί δουλεύω καλύτερα και αγαπώ καλύτερα την Ελλάδα , όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό .
        Μακριά της καταφέρνω να συλλάβω την ουσία της και την αποστολή της στον κόσμο και  συνακόλουθα τη δική μου ταπεινή αποστολή .
        Κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει στους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό . Γίνονται καλύτεροι . Έχουν την περηφάνια της φυλής τους , νιώθουν ότι όντας Έλληνες , έχουν την ευθύνη να είναι αντάξιοι των προγόνων τους .
       Η πεποίθησή τους , ότι κατάγονται από τον Πλάτωνα και τον Περικλή , μπορεί ίσως να είναι μια ουτοπία μια αυθυποβολή χιλιετιών , όμως , αυτή η αυθυποβολή γενόμενη πίστη , ασκεί μια γόνιμη επίδραση στη νεοελληνική ψυχή .
       Χάρη σ’αυτή την ουτοπία επέζησαν οι Έλληνες . Μετά από τόσους αιώνες εισβολών , σφαγών , λιμών θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί .
       Όμως , η ουτοπία , που έγινε πίστη δεν τους αφήνει να πεθάνουν .
       Η Ελλάδα επιζεί ακόμα , επιζεί , νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα .


       Νίκος Καζαντζάκης , Γαλλία , 1955 .       

Δεν υπάρχουν σχόλια: