Η δύναμη του πεπρωμένου

                Στη λεωφόρο Συγγρού , κοντά στο εγοστάσιο ¨ Φιξ ¨ , λειτουργεί ο μικρός ναός του Αγίου Σώστη . Χιλιάδες οι περαστικοί , λίγοι οι προσκυνητές του ως άνω ναού , ενώ ελάχιστοι γνωρίζουν την ιστορία του ιερού τούτου τόπου. Και , όμως , σε τούτο το σημείο , πριν από 116 χρόνια , συνέβη ένα γεγονός , που συντάραξε την Ελλάδα και όχι μόνο .

                Δύο ένοπλοι άνδρες , που καιροφυλακτούσαν , αποπειράθηκαν να φονεύσουν τον Βασιλιά των Ελλήνων Γεώργιο Α΄ . Επέστρεφε στην Αθήνα ο Βασιλιάς , μετά από έναν περίπατο στο Φάληρο . Κατά τις 5 το απόγευμα δύο ένοπλοι έκλεισαν τον δρόμο της Βασιλικής Άμαξας και άρχισαν να πυροβολούν τον Βασιλιά και την Πριγκίπισσα κόρην του Μαρία που συνόδευε τον πατέρα της . 

                Ευτυχώς τα βλήματα δεν βρήκαν τους στόχους των . Μέσα στο πανδαιμόνιο οι δράστες κατόρθωσαν να διαφύγουν , για να συλληφθούν μέσα σε λίγες ώρες . Ήταν δύο . Ο Γεώργιος Καρίτσης ,δημοτικός υπάλληλος του δήμου Αθηναίων και ο Ιωάννης Κυριακού . Όπως ομολόγησαν , αποπειράθηκαν να φονεύσουν τον Βασιλιά γιατί τον θεωρούσαν υπεύθυνο της ήττας του πολέμου του 1897 . Καταδικάστηκαν εις θάνατον και αποκεφαλίστηκαν δια της λαιμητόμου στο Ναύπλιο .

               Έτσι έκλεισε η ιστορία της απόπειρας ζωής κατά του Βασιλιά ,ο οποίος στη συνέχεια δεν απέφυγε το πεπρωμένο του δολοφονικού θανάτου , όταν ύστερα από 15 χρόνια θα έπιπτε νεκρός στις 26 Οκτωβρίου 1913 , στα σκαλιά του ναού του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης από τις σφαίρες ενός παράφρονα δολοφόνου .

               Έτσι επαληθεύθηκε δια μίαν ακόμη φοράν η αρχαία ρήση : ¨ Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον ¨ .

 

               Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 26/4/2014    

Τα έδωσαν όλα

               Σε μια παράσταση , δυστυχώς , τη δόξα κλέβουν οι ηθοποιοί . Οι σκηνοθέτες , οι σεναριογράφοι , που είναι οι πυλώνες του έργου μένουν πίσω απ’τις κουίντες στην ... ένδοξη αφάνειά τους . 

               Στις σημερινές κοινωνίες πίσω από τον κάθε επιτυχημένο γιατρό , μηχανικό , δικηγόρο και γενικά από κάθε επιστήμονα κρύβεται μια μάνα , ένας πατέρας , ένας κηδεμόνας , που τον στήριξε , που του συμπαραστάθηκε από τα νεανικά του χρόνια μέχρι την έναρξη της επαγγελματικής του καριέρας .

               Τα έδωσαν όλα , θυσιάστηκαν για τα παιδιά τους , πούλησαν περιουσίες ολόκληρες , ξενύχτησαν νύχτες αμέτρητες , δίπλα στα ¨ βλαστάρια τους , για να ξεπεράσουν τα όποια εμπόδια και δυσκολίες της καθημερινότητας .

               Μπορεί , σήμερα , ο γιος και η κόρη να είναι οι πρωταγωνιστές του έργου , το οποίο υπηρετούν , άλλοι , όμως , υπήρξαν οι σκηνοθέτες και σεναριογράφοι για το ανέβασμα του έργου . Χωρίς αυτούς ουδέν . Αθέατοι συντελεστές μιας ¨παράστασης¨ , που έβαλαν ¨πλάτη¨ , με όλες τις δυνάμεις τους , χωρίς να ζητήσουν καμία ανταμοιβή και κανένα αντάλλαγμα . Τους είναι αρκετό που βλέπουν τα παιδιά τους να προοδεύουν στον επαγγελματικό στίβο και να χαίρουν μιας κοινωνικής εκτίμησης .

               Στο τέλος εκείνο που μένει για τον πατέρα και τη μάνα είναι μια γνήσια χαρά , μια ηθική ικανοποίηση , ότι ο αγώνας που έκαναν δεν πήγε χαμένος , βλέποντας τα παιδιά τους , να εργάζονται και να ζουν ευτυχισμένα με τις οικογένειες τους .

 

               Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 12/4/2016      

 

 

Ξεχώριζε με το χιούμορ του

               Ο αείμνηστος ηγέτης της Μεγάλης Βρετανίας Ουίνστον Τσώρτσιλ (1874-1965) , θεωρείται όχι μόνο ένας από τους πιο δυναμικούς πολιτικούς στον κόσμο , αλλά και ο άνθρωπος που διέθετε ίσως την περισσότερη αίσθηση χιούμορ έναντι των άλλων πολιτικών .

              Ήταν θαυμάσιος ρήτορας και δεν είχε καμιά αυταπάτη για την υπέρ αυτού εύνοια του πλήθους .

               Ας αναφερθούμε σε τρία περιστατικά , που χαραχτηρίζουν το δηκτικό πνεύμα του ανδρός .

               Λέγεται ότι μεταξύ Ουίνστον Τσώρτσιλ και Μπέρναρ Σω ( 1856-1950)

 Ιρλανδό συγγραφέα ,  διαμορφώθηκε ο εξής έξυπνος διάλογος :

               Μπ.Σω ¨ : ¨ Έχω δύο θέσεις για το έργο μου , για σας και για έναν φίλο σας , αν έχετε έναν ¨ .

               Τσώρτσιλ : ¨ Ευχαριστώ . Θα έλθω στη δεύτερη παράσταση , αν θα υπάρξει δεύτερη ¨ . 

                Είναι γνωστή η αντιπάθειά του Τσώρτσιλ στον σοσιαλισμό . Σε μια προεκλογική καμπάνια , έλεγε : ¨Ο καπιταλισμός έχει ένα μόνιμο ελάττωμα , την άνιση κατανομή των αγαθών. Ο σοσιαλισμός αντίθετα έχει ένα σταθερό προτέρημα : Την ίση κατανομή της ... φτώχειας ¨.

                Τα μυστικά της ζωτικότητάς μου , έλεγε , είναι ότι : ¨ Δεν έχω στο αίμα μου παρά ερυθρά αιμοσφαίρια . Το οινόπνευμα σκότωσε από καιρό τώρα όλα τα λευκά αιμοσφαίρια ¨ .

 

                Β.Π. – Βόλος 24/4/2016              

                               

 

 

    

Περί γλώσσας ο λόγος

               Στα χρόνια του μεσοπολέμου , αλλά και μετά τον πόλεμο , τότε που δεν υπήρχαν ραδιόφωνο , τηλεόραση , υπολογιστές, μεγάλη σημασία δίνονταν στον γραπτό λόγο . Όλο το βάρος της πληροφόρησης έπεφτε στις πλάτες των εφημερίδων και των περιοδικών εντύπων . Από εκεί το κοινό επληροφορείτο για την τοπική και διεθνή επικαιρότητα .

              Ένα γραπτό κείμενο έχει ιδιαίτερη αξία , από ένα κείμενο που ακούγεται από τα ερτζιανά κύματα του ραδιοφώνου ή από τις οθόνες της τηλεόρασης . Ο λόγος απλός . Αυτό το δημοσίευμα στην εφημερίδα , μένει , ενώ αυτό που μεταδίδεται στον αέρα από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση φεύγει και χάνεται . Έτσι ένα λάθος,ένα ¨ μαργαριτάρι ¨ στην εφημερίδα σχολιάζεται από έναν παρατηρητικό αναγνώστη , ενώ η ίδια περίπτωση στο ραδιόφωνο και στη τηλεόραση , φεύγει και χάνεται .

               Πριν από την Μεταρρύθμιση της γλώσσας από την καθαρεύουσα στη δημοτική ,   Υπουργός Παιδείας Γεώργιος Ράλλης  το 1976 , οι κανόνες της Γραμματικής και Συντακτικού ετηρούντο ως κόρη οφθαλμού . Σήμερα , με τη Δημοτική , ο καθένας γράφει όπως του έρθει . Μια λέξη με την ίδια έννοια , την συναντάμε με διαφορετικά γράμματα , σε δύο και τρεις εκδοχές , όπως π.χ. τραίνο , τρένο , αυγό αβγό κ.λ.π.  Και αυτό δεν μας πειράζει , δεν είναι λάθος , είναι φυσιολογικό .

               Τώρα που γράφω τούτες τις γραμμές ήρθαν στη μνήμη μου δύο χαριτωμένα περιστατικά , που συνέβησαν αρκετές δεκαετίες πριν και που έχουν να κάνουν με την ¨ταλαιπωρημένη¨ γλώσσα μας .

             ¨Σε χωριό της ορεινής Θεσσαλίας συνέβη κάποτε το εξής περιστατικό : Ένας βράχος αποκολλήθηκε από έναν ορεινό όγκο και σκότωσε μια κατσίκα .

               Ο τοπικός αστυνόμος-ενωματάρχης , της ολίγης αναγνώσεως και γραφής ενημέρωσε αμέσως την Αστυνομικήν Διοίκησιν ,για το συμβάν , με το εξής τηλεγράφημα :

              - Λίθος καταπεσών εφόνευσε εξ ( Αντί του ορθού αιξ ) .

               Η απάντηση της Διοίκησης :

               -Αναφέρατε ονομαστικώς τα θύματα .

               Το δεύτερον περιστατικό συνέβη με έναν νέον που πήγε να ζητήσει δουλειά σε μια εταιρεία . Του έδωσαν έντυπη αίτηση να τη συμπληρώσει με τα στοιχεία της αστυνομικής του ταυτότητας . Έχει στο τέλος η κάθε αίτηση την λέξη : Ο αιτών , όπου υπογράφει ο ενδιαφερόμενος .

               Αφού συμπλήρωσε την αίτηση , ο φέρελπις νέος , έγραψε κάτω από τη λέξη Αιτών τον αριθμό 23 . Προφανώς με την αγραμματοσύνην που τον ¨ έδερνε ¨ , πέρασε το Αιτών για τα είκοσι τρία χρόνια της ηλικίας του .

 

Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 25/4/2016    

Πνευματώδης και δηκτικός

               Ήταν πνευματώδης και δηκτικός ο αείμνηστος γέρος της Δημοκρατίας Γεώργιος Παπανδρέου  ( 1888-1968 ) .

               Ένα περιστατικό από τη ζωή του , κοντά στον Πρόεδρο , αφηγείται ο γραμματέας του Ανδρέας Μοθωνιός .

               Ανάμεσα σε εκείνους που συνελάμβαναν οι δικτατορίες από την πρώτη στιγμή ήταν και ο Γεώργιος Παπανδρέου . Το ίδιο , φυσικά , συνέβη και στη δικτατορία του Πάγκαλου το 1925 . Συνελήφθη και κρατήθηκε για τρεις μήνες στις φυλακές του Ναυπλίου .

               Το απόγευμα της μέρας της απολύσεως του , ο Σπύρος Μελάς με ένα τηλεφώνημά του παρακάλεσε να συναντηθούν, για να τα πουν . Το ίδιο βράδυ συναντήθηκαν στο ¨ Ζάππειο ¨ και τράβηξαν για την ¨ Αίγλη¨ , που από τότε ήταν κοσμικό κέντρο της Αθήνας . Ενώ προχωρούσαν διασταυρώθηκαν με την κυρία Πάγκαλου , σύζυγο του δικτάτορα , και δύο φίλες της , που έφευγαν από τη ¨ Αίγλη ¨ .

              - Κύριε Παπανδρέου , τι κάνετε ; Το ρώτησε με εγκαρδιότητα η κυρία.

               -Μα τι έχετε με τον Στρατηγό ;

               -Δεν έχω τίποτε κυρία μου .

               -Πως τίποτε , αφού σας συνέλαβε και σας φυλάκισε .

               -Κυρία μου , η βραδιά είναι τόσο ωραία , που η ζωή γίνεται αυτοσκοπός . Γιατί να συζητούμε πολιτικά , τα οποία πρέπει να παραδεχθείτε δεν γνωρίζετε και πολύ καλά ...

              - Κύριε Παπανδρέου , εφ’όσον αρνείσθε να μου πείτε τι έχετε με τον Στρατηγόν , θα σας δώσω μια συμβουλή .

              - Παρακαλώ .

              - Κύριε Παπανδρέου , με τον Στρατηγό να τα έχετε πάντα καλά , γιατί ο Στρατηγός όποια κατάσταση και να έρθει , είναι πάντα από πάνω .

              - Φοβούμαι κυρία μου , ότι επηρεάζεστε από την θέση που τον βλέπετε εσείς ...

 

               Βασίλειος Παλαμηδάς – 25/4/2016

Άξια τέκνα της Νέας Ιωνίας Μαγνησίας

               Προσφυγόπουλα της τρίτης γενιάς Προσφύγων της Μικράς Ασίας , γεννήθηκαν και ρίζωσαν εδώ στα βόρεια και αφιλόξενα χώματα της περιοχής του Ξηροκάμπου Βόλου .

               Ο Δημήτρης Κωνσταντάρας – Σταθαράς και ο Γιάννης Κονταξής , παιδιά φτωχών οικογενειών , ρίχτηκαν από μικροί στη βιοπάλη και στο μεροκάματο για να επιβιώσουν , για να σταθούν όρθιοι στα πόδια τους . Ήταν δύσκολα εκείνα τα χρόνια με τον πόλεμο να έρχεται κάθε μέρα πιο απειλητικός , με την Κατοχή να ισοπεδώνει τα πάντα . Στάθηκαν τυχεροί . Ξεπέρασαν τα εμπόδια και επέζησαν . Για τους άλλους , τους άτυχους :  Κόπηκε νωρίς το νήμα της ζωής τους και μας αποχαιρέτησαν για  πάντα .

              Κωνσταντάρας και Κονταξής αποτέλεσαν το δίδυμο των μεγάλων επιτυχιών με πολλά βιβλία , που τύπωσαν οι ¨ Ίωνες ¨ , τα χρόνια που πέρασαν . Ο Δημήτρης έγραφε ιστορίες της προσφυγιάς και ο Γιάννης τις εικονογραφούσε με το μαγικό πενάκι του , για να γίνουν όμορφα και ξεχωριστά χαρακτικά μιας ευρηματικής τεχνοτροπίας .

             Όπως ήταν φυσικό το έργο τους είχε απήχηση στις κοινωνίες των ανθρώπων . Τα βραβεία και οι έπαινοι , που ακολούθησαν , επιβράβευσαν τις αγωνίες και τους αγώνες , που έκαναν , για πολλά χρόνια .

             Μία από τις πολλές τιμητικές εκδηλώσεις ήταν και αυτή που έλαβε χώραν στην αίθουσα του Μουσείου του Δήμου Βόλου , την Τρίτη 20-4-2016 , όπου το Δ.Σ. της Πολιτιστικής Εστίας Μικρασιατών ¨ Ίωνες ¨ τους εβράβευσε ,  για την συνεισφορά τους στο έργο του τοπικού Πολιτισμού .

            Ήμασταν όλοι εκεί . Τους καμαρώσαμε και τους συγχαρήκαμε για άλλη μια φορά . 

            Το άξιζαν . Και το σπουδαιότερο όλων , η σεμνότητα , η ταπεινότητα και η ποιότητα , που μπορεί να διακρίνει κανείς , ότι αφήνουν με το έργο τους ,  στην πνευματική και πολιτιστική  Παρακαταθήκη του τόπου μας .

            Αγαπητοί φίλοι , Δημήτρη και Γιάννη , σας εύχομαι με τη βοήθεια του Θεού το έργο σας να συνεχισθεί επ’αγαθώ βελτίωσης των πολιτιστικών δομών του τόπου μας .

 

            Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 22/4/2016    

Έπαιζε καλή μπάλλα

                           Δεν το μπορούσε , δεν το άντεχε άλλο . Ήθελε να ¨φύγει ¨ να ¨πετάξει ¨ μακριά . Να πάει σε ¨ άλλες πολιτείες ¨ , να συναντήσει πρόσωπα και φίλους , που τόσο του έλειπαν .

                           Είχε επιλέξει από καιρό τη μέρα της αναχώρησης . Δεν ήταν τυχαία η μέρα . Ήταν μέρα γιορτής και πανηγύρεως , της ¨ Ευαγγελίστριας ¨ , πολιούχου και προστάτιδος της πόλης μας , Νέας Ιωνίας – Μαγνησίας .

                          Ο Θόδωρος Κοντογιάννης γεννήθηκε , το 1933 , στο Βόλο . Οι γονείς του πρόσφυγες . Το σπίτι του κοντά στο γήπεδο της Νίκης . Όλες τις ώρες τις μέρας έβλεπε νέους να κλωτσάνε μπάλλα . Φυσικό ήταν αντί για πολλά γράμματα και τέχνες να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο ποδόσφαιρο . Αυτό ήταν . Συνάντησε στο δρόμο του ένα ταλέντο , που κρύβονταν μέσα του και τον έκανε σπουδαίο παίκτη , για την εποχή του . Από έφηβος , έπαιξε στην πρώτη ομάδα της Νίκης Βόλου . Το έτος 1950 και σε ηλικία 17 ετών , αποτελούσαν μαζί με τον Σταύρο Ντάφη το αχτύπητο δίδυμο του Θεσσαλικού Ποδοσφαίρου στη θέση της μεσαίας γραμμής . Τεχνίτης ποδοσφαιριστής , έπαιζε με το μυαλό , κυρίαρχος του κέντρου συντόνιζε την ομάδα στην άμυνα και στην επίθεση . 

                         Στα χρόνια του , πήραν πολλά πρωταθλήματα και κύπελλα με τη Νίκη , Θεσσαλικής εμβέλειας . Και όλα αυτά χωρίς οικονομικά κίνητρα , χωρίς αμοιβές , χωρίς ασφαλιστικές καλύψεις . Πολλές φορές δεν πήγαινε στο μεροκάματο , για να μη χάσει την προπόνηση , που ήταν απαραίτητη , για το κρίσιμο ματς της Κυριακής .

                         Έπειτα από δώδεκα χρόνια στα γήπεδα , το 1962 , αποσύρθηκε ως ποδοσφαιριστής , για να συνεχίσει σαν προπονητής . Σαν ¨ δάσκαλος ¨ ανέδειξε πολλούς – καλούς μαθητές , ταλέντα που διακρίθηκαν στις ομάδες τους .

                          Εργαζόμενος στο λιμάνι του Βόλου παντρεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του Ματούλα με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά . Τα τέσσερα εγγόνια συμπλήρωσαν την ευτυχία τους .

                          Αλησμόνητε Θόδωρε . Εκεί στο ¨ άλλο κόσμο ¨ , που θα πας η ομάδα της Νίκης είναι έτοιμη . Οι συνάδελφοί σου σε περιμένουν . Καθώς μαθαίνω είμαστε πρώτοι στο πρωτάθλημα Θεσσαλίας . Με τη δική σου συμμετοχή θα το κατακτήσουμε .

                          Μια αγκαλιά αγριολούλουδα του Πηλίου εναποθέτω νοερά στην αξεπέραστη μνήμη σου . Καλό ¨ ταξίδι ¨ και καλή αντάμωση .

                                      Βασίλης Παλαμηδάς - 29/3/2016
   

Ήταν η μόνιμη επωδός ...

               Ήταν το έτος 1985 . Το ΠΑΣΟΚ συνέχιζε μια δεύτερη θητεία στην εξουσία .

               Ο εκ των στενών συνεργατών του Πρωθυπουργού και υπουργός των Εξωτερικών Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης λέει εμπιστευτικά στον Πρόεδρο της Κυβέρνησης :

• -                   Πρόεδρε , αν συνεχίσουμε έτσι , με διορισμούς και αυξήσεις μισθών και συντάξεων , το ασφαλιστικό θα καταρρεύσει έως το 2006 .
• -                   Και τι μας νοιάζει ρε Γιάννη . Εμείς δεν θα ζούμε το 2006 .
  Ήταν η απάντηση του αρχηγού . Αυτό είναι το δόγμα της απόλυτης καταστροφής που το ακολούθησαν έκτοτε όλοι οι Κρατιστές : ( δεξιοί , σοσιαλιστές και τώρα αριστεροί ) .
                  ¨ Carthago delenda est ¨ .  ¨ Η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί . Ήταν η μόνιμη επωδός των αγορεύσεων του Κάτωνος του πρεσβύτερου ( 234 – 149 π.χ. ). Σε κάθε συνεδρίαση , είτε μιλούσε για κάποιο σοβαρό νομοσχέδιο , είτε για τα υδραγωγεία της Ρώμης , προέτρεπε τη Σύγκλητο για την καταστροφή της μεγάλης αντιπάλου , της Καρχηδόνας .
                    Η επιμονή του ανταμείφθηκε . Η Ρώμη πείστηκε . Ξεκίνησε τον 3^ο Καρχηδονιακό πόλεμο , νίκησε και έγινε απόλυτη κυρίαρχος της Μεσογείου .
                    Η δική μας η ¨ Καρχηδόνα ¨ είναι ο Κρατισμός . Οι δικοί μας Αννίβες είναι οι Κρατιστές όλων των κομμάτων , όποια προβιά και αν φορούν : του αριστερού , του δεξιού , του οικολόγου . Ή θα τους εξαλείψουμε ή θα μας εξαλείψουν .
   
                    Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 2/4/2016  

Δύο γίγαντες της Ρωσικής Λογοτεχνίας

               Γεννήθηκαν χρονικά σχεδόν μαζί , το πρώτο τέταρτο του 19^ου αιώνα ο Λέων Τολστόϊ ( 1828 – 1910 ) και ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι ( 1821 – 1881 ) . Με τα έργα τους ¨ Πόλεμος και Ειρήνη ¨ ( 1865-1869 ) ο Τολστόϊ και ¨ Έγκλημα και Τιμωρία ¨ ο Ντοστογιέφσκι έδωσαν κύρος και αίγλη στη λογοτεχνία της Ρωσίας και μια τεράστια αναγνώριση για το πολιτιστικό υπόβαθρο που διαθέτει ο Ρωσικός λαός .

               Ο Λέων Τολστόϊ , από αριστοκρατική οικογένεια καταγόμενος , γεννήθηκε στο οικογενειακό κτήμα του , 300 χιλιόμετρα βόρια της Μόσχας , όπου η έκτασή του κάλυπτε 16 τετραγωνικά χιλιόμετρα και δούλευαν σ’αυτό 350 δουλοπάροικοι . Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του  Καζάν ¨ Ανατολικές σπουδές ¨και στη συνέχεια κατετάγη στο στρατό .

               Το τετράτομο έργο του ¨ Πόλεμος και Ειρήνη ¨ , διεθνείς κριτικές , χαραχτήρισαν ως το μεγαλύτερο Ρωσικό Έπος . Πλάθει χαραχτήρες με προτερήματα την αγνότητα , τον πατριωτισμό , την αυταπάρνηση , την αλληλεγγύη ,  την Χριστιανική αρετή .

               Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι κατάγονταν από οικογένεια που ανήκε στα μεσαία κοινωνικά στρώματα της Μόσχας . Γιος στρατιωτικού γιατρού , μεγάλωσε,

έχοντας διαρκώς μπροστά στα μάτια του τις εικόνες των ανθρώπων της φτώχειας και της δυστυχίας του φτωχοκομείου στο οποίο ο πατέρας του ήταν διευθυντής , όταν εγκατέλειψε το στρατό . Σπούδασε Μηχανικός στη Πετρούπολη , όπου εργάστηκε για χρόνια .

              Αθάνατα και διαχρονικά το ονόματα των δύο προαναφερθέντων  συγγραφέων , με τα έργα τους ,  ¨αστέρια¨ της παγκόσμιας λογοτεχνίας ,  θα πλαταίνουν τους ορίζοντες των γνώσεων των αναγνωστών και θα οδηγούν σε ¨δρόμους¨ του χρέους και του καθήκοντος .

 

              Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 4/4/2016   

Η πείνα και η ανάγκη είναι κακοί σύμβουλοι

               Τελικά το μεταναστευτικό ανεδείχθη ως μέγα πρόβλημα για τη χώρα μας.

Περισσότερο από κάθε άλλη χώρα στην Ευρώπη , η Ελλάδα αντιμετωπίζει δυσκολίες . Βέβαια αυτή η ακατάσχετη εισροή Ασιατών και Αφρικανών , ξανάφερε στην επιφάνεια το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής . Εντυπωσιάζει η πατροπαράδοτη φιλοξενία των Ελλήνων , η αλληλεγγύη , η αυτοθυσία , το περίσσευμα της καρδιάς , η ανθρωπιά . Ανέδειξε , όμως , συνάμα και την αναλγησία , την απονιά και την σκληράδα ¨ πεπολιτισμένων ¨ Ευρωπαίων . Αυτών που κωφεύουν , στις οιμωγές και ικεσίες ανθρώπων , που αλλόφρονες εγκαταλείπουν τις εστίες τους . Αυτών των θυμάτων , από βόμβες ποικίλου χρώματος ή από το μαχαίρι δαιμονισμένων μουσουλμάνων .

               Το θέμα των εγκλωβισμένων μεταναστών , δημιουργεί ανησυχίες , για το εγγύς αλλά και απώτερο μέλλον της πατρίδας μας . Δεν θέλω να χαραχτηριστώ ρατσιστής ή ξενοφοβικός . Μακριά από μένα ο χαραχτηρισμός αυτός . Όμως δεν κρύβονται οι ανησυχίες , για τις δυσμενείς ενδεχόμενες επιπτώσεις . Αυτό το πνεύμα του εθελοντισμού και της αλληλεγγύης , προς τους δυστυχείς , μοιραίο είναι , πως κάποια στιγμή θα ελαττωθεί , αν δεν στερέψει . Όσο και να συνεχιστεί ,

δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον Κρατικό παρεμβατισμό , που σήμερα απουσιάζει. Λίγες οι δυνάμεις του λαού . Μικρές οι αντοχές του . Φτωχά τα ¨έχει¨ του . Ήδη τα πλησιέστερα στα Hop Spot Νοσοκομεία μας , γέμισαν από μετανάστες , ενώ δύσκολα τώρα εξυπηρετούν τον γηγενή πληθυσμό .

               Η Ελλάδα έγινε και άλλοτε χώρα υποδοχής μεταναστών . Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας , οι Πόντιοι , οι Αρμένιοι , οι Αλβανοί , τ’αδέλφια μας που άφησαν τον ερυθρό παράδεισο της Σταλινικής θηριωδίας και ξαναγύρισαν με τραυματικές εμπειρίες στην πατρώα γη . Οι περισσότεροι είχαν ελληνική συνείδηση και ήσαν ομόθρησκοι . Χριστιανοί . Ήλθαν και σιγά , σιγά αφομοιώθηκαν . Γίναμε ένα μαζί τους .

              Ας μη βαυκαλιζόμαστε , όμως , πως θα γίνει το ίδιο με το Ισλάμ . Μας χωρίζουν ιδεολογίες , πολιτισμοί , θρησκείες , πολιτικές , κουλτούρες , φιλοσοφίες . Επίσης οι μεγάλες εισροές μεταναστών και η παραμονή τους εδώ , θα επηρεάσουν το δημογραφικό μας πρόβλημα . Θα αντέξει ο κοινωνικός μας ιστός , στις μεγάλες αυτές μεταβολές ή θα προκαλέσουν αντιδράσεις των πολιτών ;

              Όλοι αυτοί οι άνθρωποι , που αναγκαστικά θα κατακρατούνται σε κλειστά ή ανοικτά Hot Spot κάποτε θα δυσανασχετήσουν . Πιθανές είναι οι απεργίεςπείνας,οι συγκρούσεις μεταξύ τους , η ανυπακοή σε συστάσεις του Κράτους , ήδη πολλοί κάνουν το δικό τους , η αύξηση εγκληματικότητας και άλλα πολλά . Θα απαιτούν , σχολεία , τζαμιά , νοσηλεία κ.ά. που μπορούν να μας οδηγήσουν σε δυσάρεστες εκπλήξεις . Ήδη αποκλείουν τρένα και εθνικές οδούς με επιπτώσεις στην οικονομία μας . Και βέβαια δεν θα στραφούν κατά των Αυστριακών , Ούγγρων ή Σκοπιανών , αλλά εναντίον μας . Και ύστερα η Ελλάδα μας είναι μια χώρα φτωχή  . Με κρίση τρομερή . Με δυνατότητες περιορισμένες . Θα μπορέσει να διαχειρισθεί τη στέγαση , τη διατροφή , τα νοσήλια , την εκπαίδευση πάνω από εκατό χιλιάδες μεταναστών ;

              Αλήθεια ποιος φανταζόταν πριν από λίγα χρόνια , πως θα βρισκόμασταν μπροστά σε τέτοια αδιέξοδα . Ποιος περίμενε το CHARLIE , το BATACLAN , τις πρόσφατες οδομαχίες στις Βρυξέλες με αστυνομικούς και μετανάστες ; Κανείς μας δεν μπορεί ν’αποκρύψει τους φόβους του για μελλοντικές απρόβλεπτες , αλλά και δυσάρεστες εξελίξεις .

              Ας ευχηθούμε ο Θεός να φωτίσει τους ¨ φίλους ¨ μας Ευρωπαίους να βρουν κάποια λύση , γιατί μόνοι μας ετούτον τον Γολγοθά δεν μπορούμε να τον ανεβούμε.

 

             Κ.Π. – Λάρισα 5/4/2016