Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Τρία χρόνια χωρίς τον Θ. Αγγελόπουλο


               Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από εκείνο το Χειμωνιάτικο σούρουπο της 24ης Ιανουαρίου του 2012 , όταν χάσαμε σε τροχαίο ατύχημα στα στενά της Δραπετσώνας , τον ¨μεγάλο¨ του Ελληνικού Κινηματογράφου σκηνοθέτη , σεναριογράφο και παραγωγό Θεόδωρο Αγγελόπουλο ( 1935 – 2012 ) .

             ¨Γύριζε¨ , όπως κάθε χρόνο , την καθιερωμένη ταινία του . Της είχε δώσει και το όνομα : ¨ Άλλη θάλασσα ¨ . Βρισκόταν στα τελευταία πλάνα . Δεν πρόλαβε να τα ¨κλείσει¨ . Η ταινία έμεινε ορφανή . Ο  ¨ ποιητής των εικόνων ¨  πέταξε στην αιωνιότητα .

              Δέκα τρεις ταινίες είχε στο ενεργητικό του ο Θ. Αγγελόπουλος

Δέκα τρία όνειρα . Ο ίδιος ήταν ένας στοχαστής , ένας φιλόσοφος της 7ης τέχνης , που βίωνε μια ¨ ανθρώπινη περιπέτεια  ¨ σε κάθε του ταινία .

              Τα έργα του ¨ ποιοτικές ελεγείες ¨ , όπου κυριαρχούσε η Ελλάδα , η ανθρώπινη μοίρα , η αποξένωση , η εξορία , η σιωπή της ιστορίας , της φύσης , του τόπου σ’έναν κόσμο αφιλόξενο που γερνάει και πεθαίνει χωρίς στην πραγματικότητα να έχει ζήσει , χωρίς αρμονία , χωρίς αγάπη .

               Ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα με την ¨Αναπαράσταση ¨ . Ύστερα κατέγραψε με την κάμερα της άσβεστης μνήμης , πικρές ¨ Μέρες του 36 ¨ . Με τα μέλη του ¨ Θιάσου ¨ του περιπλανήθηκε ¨ Μια αιωνιότητα και μια μέρα ¨ , για να συναντήσει τον ¨ Μέγα Αλέξανδρο ¨, τους ¨ Κυνηγούς ¨ , τον ¨ Μελισσοκόμο ¨, αρχέτυπες φιγούρες και μορφές , που έγραψαν ο καθένας με το δικό του τρόπο την ιστορία μιας χώρας που αναζητά την ταυτότητά της . Πραγματοποίησε ένα ουτοπικό ¨ Ταξίδι στα Κύθηρα ¨, στις μνήμες και στα φαντάσματα του Εμφύλιου .

               Σε ένα ¨ Τοπίο στην ομίχλη ¨ είδε ¨ Το βλέμμα του Οδυσσέα¨

να καρφώνεται με περιέργεια και δέος στο  ¨ Μετέωρο βήμα του πελαργού ¨ κι ύστερα πάνω σ΄’ενα ¨ Λιβάδι που δακρύζει ¨ για μια Ελένη , για μια παλιά πληγή ... Και μετά χάθηκε στη ¨ Σκόνη του χρόνου ¨, πριν καταφέρει να φτάσει σε μια ¨ Άλλη θάλασσα ¨, που τόσο επιθυμούσε .

              Δεν πρόλαβε . Ξαφνικά στην άσφαλτο της τραγουδισμένης Δραπετσώνας γράφτηκε , εκείνο το βράδυ , ο επίλογος της ζωής του πιο μεγάλου Έλληνα κινηματογραφιστή .

              Ας αποτελέσουν τα λόγια τούτα ένα ταπεινό ¨ φιλολογικό μνημόσυνο¨ στη μνήμη του μοναδικού και αξεπέραστου Θ.Αγγελόπουλου .

              Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 29/3/2015                  .

 

΄Εφιππος χώρει ...


               Στην οδό Σταδίου της Αθήνας και πλησίον της Παλαιάς Βουλής , βρίσκεται ο ανδριάντας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη , έργο του καθηγητού του Πολυτεχνείου Λάζαρου Σώχου .

               Στη βάση του έργου είναι χαραγμένες οι λέξεις : ¨ Έφιππος χώρει ανά τους αιώνας γενναίε στρατηγέ , εις τους λαούς δεικνύων , πως οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι ¨ . Λόγια του καθηγητού του Πανεπιστημίου της Αθήνας Γεωργίου Μυστριώτη .

               Προ πολλών ετών , σε γιορτή του Αρσακείου Γυμνασίου ήταν ομιλητής ο αείμνηστος καθηγητής , ο οποίος ετελείωσε την ομιλίαν του ως εξής : ¨ ... της Γης , η οποία αν ερωτηθεί υπό των λοιπών αστέρων τι καθ’όλον το διάστημα της ζωής της εποίησε , θα δείξει τον Παρθενώνα ¨ . 

               Ο αείμνηστος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Αθήνας Γεώργιος Μυστριώτης , πολυγραφότατος , υπέρμαχος της καθαρεύουσας , με αγώνες υπέρ του γλωσσικού ζητήματος , ετέθη εις το περιθώριον και το έργον του απουσιάζει εις τα νεοελληνικά αναγνώσματα των Γυμνασίων και Λυκείων του Ελληνικού Κράτους .

            ΄Έτσι για λόγους άκρατου φανατισμού και πολιτικών σκοπιμοτήτων , οι νέοι μας στερούνται σήμερα ένα μεγάλο κεφάλαιο της Ελληνικής Γραμματείας .

 

             Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος , 27/3/2015          .  

 

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

Ταλαίπωρη Ελλάδα


               ¨ Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει ¨ .

                 Μπορεί , μερικές φορές να υποφέρει , να περνά ¨ δύσκολες ώρες ¨ , στο τέλος όμως όλα τα ξεπερνά και ¨ ξανά προς τη δόξα τραβά ¨ .

                 Πριν από πολλά χρόνια , στις 15 Μαΐου 1877 , δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ¨Εστία¨ ένα σχετικό κείμενο με τον τίτλο : ¨ Πως έκλεισε ο Θεός την Πύλη του Ουρανού , για την ταλαίπωρη Ελλάδα ... ¨ .

               ¨ Μια μέρα ο Θεός αγανακτισμένος από τα παράπονα των λαών , αποφάσισε να θέσει τέρμα σ’αυτά και προσκάλεσε τους λαούς να του υποβάλλουν τα αιτήματά τους .

                 Ήρθαν όλα τα Έθνη προ της Πύλης του Ουρανού και ζήτησαν ό,τι χρειάζονταν : Η Αγγλία μπαμπάκι και ροσμπίφ . Η Γερμανία Πανεπιστήμια και ικανούς πίθους ζύθου . Η Ιταλία μακαρόνια .

                 Όταν ήρθε η σειρά της Ελλάδος , είπε αυτή προς το Θεό :

  • -         Θέλω ωραίο ουρανό .
  • -         Θα τον έχεις .
  • -         Και εκλεκτόν οίνον .
  • -         Σου παραχωρείται .
  • -         Και έπειτα μία καλήν Κυβέρνηση .
  • -         Ω , πάρα πολλά ζητάς , φώναξε οργισμένος ο Θεός . Καταχράσαι της καλοσύνης μου . Και έκλεισε την Πύλη του Ουρανού ¨ .
     
Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 27/3/2015 

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Αθανασάκειον Μουσείο Βόλου


               Πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα Μουσεία του Ελλαδικού χώρου . Κτίσθηκε το 1909 με χρήματα που διέθεσε ο Αιγυπτιώτης ομογενής Αλέξης Αθανασάκης από την Πορταριά του Πηλίου . Το κτίριο είναι νεοκλασικού ρυθμού και τα σχέδια εκπονήθηκαν από τους αρχιτέκτονες Ι.Π.Σκούταρη και Α.Αγγελίδη .

               Τα πρώτα εκθέματα που στέγασε το Μουσείο ήταν οι επιτύμβιες γραπτές στήλες της Δημητριάδος , που έφεραν στο φως οι ανασκαφές του   Α.Σ. Αρβανιτόπουλου .   

               Σε ανασκαφές που έγιναν στην περιοχή Πευκάκια την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα , ο αρχαιολόγος Α.Σ.Αρβανιτόπουλος εντόπισε Μυκηναϊκούς και παλαιοχριστιανικούς τάφους και έφερε στο φως  τις γραπτές στήλες . Πρόκειται για επιτύμβια ανάγλυφα της ελληνιστικής περιόδου – πολύχρωμες εικόνες γραμμένες πάνω σε μάρμαρο – στις οποίες διασώζονται έντονα ίχνη χρώματος . Η απουσία παρομοίων ευρημάτων καθιστά τις στήλες της Δημητριάδος πολύτιμες πηγές για την ιστορία της αρχαίας ελληνικής ζωγραφικής .

               Παράλληλα με τα πλούσια και ποικίλα εκθέματα , ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Βόλου παρουσιάζει ο τρόπος έκθεσης της αίθουσας των νεολιθικών αντικειμένων και της αίθουσας με τις αναπαραστάσεις των τάφων , που δίνουν τη δυνατότητα στον επισκέπτη να έχει πιο άμεση επαφή με τα αρχαία και να κατανοεί με ευκολία τη λειτουργία . Ενώ σε δύο αίθουσες του Μουσείου πραγματοποιούνται κατά διαστήματα περιοδικές εκθέσεις.

               Το Αρχαιολογικό Μουσείο εφαρμόζει συχνά εκπαιδευτικά προγράμματα για μαθητές των σχολείων .

               Το Μουσείο είναι δημοφιλής χώρος για επισκέψεις της περιοχής για πολλούς ανθρώπους κάθε ηλικίας όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό . Ενήλικες αλλά και παιδιά σπεύδουν να γνωρίσουν από κοντά τα αρχαιολογικά ευρήματα που εκτίθενται τόσο στην παλιά όσο και στη νέα πτέρυγα , συμμετέχοντας παράλληλα στις ποικίλες εκδηλώσεις που διοργανώνονται .

                Το σύστημα αυτόματης ξενάγησης στα ελληνικά και στα αγγλικά που εγκαταστάθηκε στη νέα πτέρυγα , αλλά κυρίως το πρωτοποριακό πρόγραμμα εικονικής περιήγησης  ¨ iMuse ¨ στην παλαιά πτέρυγα που προσφέρεται δωρεάν στους επισκέπτες του Μουσείου του Βόλου , είναι ένα ακόμη στοιχείο που βοηθά στην αποτελεσματική λειτουργία του . Σύμφωνα μάλιστα με την άποψη που διατυπώνουν οι επισκέπτες , καθίσταται ακόμη πιο συναρπαστική η γνωριμία με τα εκθέματα και τον χώρο .

                Καλό ¨ ταξίδι ¨ στην ιστορία του τόπου μας .        
                Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 24/3/2015   

Να πούμε την αλήθεια στο λαό


               Ο Φώτης Κόντογλου , ο μεγάλος αυτός κήρυκας της παράδοσής μας είχε πει πριν πάρα πολλά χρόνια , ότι για να μην καταντήσει η πατρίδα μας ένα κουφάρι χωρίς ψυχή , ένα λουλούδι χωρίς μυρωδιά , θα πρέπει να μείνουμε πιστοί στην Παράδοση . Τη ζωοδότρα και εγγυήτρια της εθνικής μας ανεξαρτησίας . Αυτή που μεταφέρει από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά τις αξίες και τις αρετές της φυλής μας . Αυτές που ξεχάσαμε στην ιστορική μας διαδρομή και τις τελευταίες δεκαετίες το διεφθαρμένο και διεστραμμένο πολιτικό σύστημα τις πέταξε έξω από τον ατομικό και κοινωνικό μας χαραχτήρα . Ανοίγοντας έτσι διάπλατα τον δρόμο του ανθρωπιστικού Αρμαγεδδώνα  που βιώνουμε σήμερα .

                Τα δεινά αυτά του λαού μας με μεγάλη ευκολία τα περιγράφουμε και καταδικάζουμε κάθε φορά τους υπαίτιους αυτών . Με λόγια όμως και με ευχολόγια τα προβλήματα δεν λύνονται . Ούτε η λύση τους μπορεί να προέλθει από τους ξένους . Γιατί η κάθε βοήθειά τους συνεπάγεται και μεγαλύτερη εξάρτηση . Άρα η συμφερότερη και πιο περήφανη λύση είναι αυτή που θα έρθει από μας . Κι αυτή μπορούμε να την δώσουμε χωρίς μνημόνια ή όρους ή προγράμματα προερχόμενα έξωθεν . Αλλά βάζοντας εμείς οι ίδιοι την οικονομική τάξη στην πατρίδα μας . Κι αυτό προϋποθέτει επάνοδο στο πεδίο των αρετών . Αρχής γενομένης από την αλήθεια που πρέπει να πούμε στον λαό και όχι τάζοντας πράγματα τα οποία είναι αδύνατον να σηκώσει και να δώσει η ευρισκόμενη στα πρόθυρα της χρεοκοπίας χώρα μας .

 

Β.Π. – Βόλος 25/3/2015  . 

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Βραδιά ποίησης


               Ήμουν και εγώ εκεί , Σάββατο 21-3-2015 , στο θέατρο του Πολιτιστικού Κέντρου Νέας Ιωνίας-Βόλου στη ¨ Βραδιά ποίησης ¨ με τη συντροφιά της μεγάλης στιχουργού Λίνας Νικολακοπούλου .

               Την ίδια  μέρα γιορτάζονταν και η ¨ Παγκόσμια ημέρα της ποίησης ¨ .

               Πυκνό το πλήθος των θεατών . Πλούσιο και ποιοτικό το πρόγραμμα της εκδήλωσης .

               Η πρόεδρος του ¨ Κέντρου Πολιτισμού και Κοινωνικής Παρέμβασης Ιωλκός ¨ , συνδιοργανώτρια με τον Δήμο Βόλου , κυρία Αδαμαντία Μουτσινά καλοσόρισε την Λ.Ν. καθώς και όλο το ακροατήριο .

              Ακολούθησε η ομιλία της Διευθύντριας του Μουσικού Σχολείου Βόλου κ Αρετής Τζανετοπούλου με θέμα ¨ Η ποίηση στη ζωή μας , μέσα από την ποίηση της Λίνας Νικολακοπούλου ¨ .

             Κατόπιν η ¨ Ορχήστρα νεανικών χρωμάτων ¨ του Μουσικού Σχολείου με μαέστρο τον Κώστα Γράβο έπαιξε μουσικές από έργα της Λ.Ν. . Ο καθηγητής μουσικής Βασίλης Αγροκώστας έπαιξε και τραγούδησε με τη λύρα του τρία τραγούδια με στίχους Λ.Ν.

            Το πιο όμορφο κομμάτι της βραδιάς ήταν το ντουέτο που έκαναν ο Ζαφείρης Κουκουσέλης – Πιάνο και η Χριστίνα Κουλάκου 

Τραγούδι . Παρουσίασαν 12 τραγούδια της Λ.Ν. σε μια άψογη εκτέλεση .

            Ακολούθησε το μουσικό ντουέτο ¨Άνεμος¨, από Αθήνα, με τους Κώστα Χατζόπουλο , κιθάρα και Κατερίνα Νητσοπούλου τραγούδι να ερμηνεύουν μελωδίες της Λ.Ν. και άλλων συνθετών .

           Στο τέλος της εκδήλωσης ανέβηκε στη σκηνή του θεάτρου κατασυγκινημένη κ Λ.Ν. η οποία αφού μας χαιρέτισε στη συνέχεια έκανε απαγγελίες από πρόσφατα ποιήματά της . Ένα αναμνηστικό δώρο , αντίγραφο της ¨Αργούς ¨, που της απονεμήθηκε την κατασυγκίνησε . 

          Ήταν μια ξεχωριστή και ανεπανάληπτη βραδιά . Μια μουσική παραγωγή , που προστίθεται στις πρόσφατες πολιτιστικές παρουσίες που παρουσιάζει η δραστήρια πρόεδρος κ Αδαμαντία Μουτσινά μέσω του ¨ Κέντρου Πολιτισμού και Κοινωνικής Παρέμβασης Ιωλκός ¨. Τα θερμά μου συγχαρητήρια .

          Βασίλειος Παλαμηδάς – 22/3/2015      .

 

 

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Πολεμούσε ανεμόμυλους


               Ο Ισπανός συγγραφέας Μιγκέ ντε Θερβάντες ( 1547 – 1616 ) έζησε μια ταραχώδη και περιπετειώδη ζωή , για πολλά χρόνια , εκτός της πατρίδος του στην Ιταλία και Αλγερία .

               Στα 69 χρόνια , που έζησε , δεν σταμάτησε ποτέ το γράψιμο . Στις πρώτες λογοτεχνικές του επιτυχίες ξεκίνησε με το μεγάλο του έργο ¨ Γαλάτεια ¨. Συνέχισε με πολλές εκδόσεις θεατρικών έργων , διηγημάτων και ποιημάτων .

               Η αποθέωση και μεγάλη αναγνώριση του Θερβάντες στους διεθνείς λογοτεχνικούς κύκλους , έγινε με το έργο του ¨ Δον Κιχώτης ¨ το 1605 , ένα έργο που τυπώθηκε σε πολλές εκδόσεις και το οποίο τον συνέδεσε συναισθηματικά στα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του .

              Θεωρείται ένα από τα πιο εμπνευσμένα έργα της νεότερης δυτικής λογοτεχνίας . Το έργο περιγράφει τις περιπέτειες του πρωταγωνιστή Αλόνσο Κιχάνο , ενός απλού αγρότη , ο οποίος έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία για τον ιπποτισμό , πιστεύει ότι είναι ιππότης , παίρνει το όνομα Δον Κιχώτης και φορώντας μια παλιά μεταλλική πολεμική στολή που βρήκε , ξεκινά τις περιπέτειές του , έχοντας μαζί του το κοκαλιάρικο άλογό του , που το έλεγε Ροσινάντη και το φίλο του Σάντσο Πάντσο . Κι όπως μας είναι γνωστό , τα ταξίδια του Δον Κιχώτη και του πιστού συντρόφου του δεν έχουν καλή κατάληξη . Συνήθως γίνονται αντικείμενα χλευασμού και γέλιου . Ένα σημαντικό τμήμα του βιβλίου είναι η μάχη με τους ανεμόμυλους . Εκεί , δηλαδή , που προχωρούσαν , είδαν καμιά σαρανταριά ανεμόμυλους , τους οποίους ο Δον Κιχώτης πέρασε για εχθρούς , για γίγαντες που πρέπει να τους εξολοθρεύσουν .

  • -         Μα ποιους γίγαντες , ρώτησε ο Σάντσο .
  • -         Εκείνους εκεί κάτω , δεν βλέπεις ; Απάντησε ο αφέντης του , μερικοί μάλιστα έχουν χέρια μακριά ίσαμε δυο λεύγες ...
  • -         Κοιτάξτε αφέντη μου , παρατήρησε ο Σάντσο , εκείνα εκεί κάτω που φαίνονται δεν είναι γίγαντες , αλλά ανεμόμυλοι και αυτά που μοιάζουν με χέρια είναι τα φτερά τους που , καθώς ο άνεμος τα γυρίζει , κάνουν την μυλόπετρα να αλέθει .
  • -         Πως  φαίνεται , ότι δεν έχεις ιδέα από περιπέτειες ! Αυτοί εκεί είναι γίγαντες και , αν φοβάσαι πήγαινε στην άκρη να προσευχηθείς , όσο θα δίνω την άνιση μάχη εναντίον τους .
    Και με αυτά τα λόγια , σπιρούνιασε το άλογό του και χωρίς να δίνει σημασία στις φωνές του φίλου του όρμησε εναντίον των ανεμομύλων . Ήταν τόσο πεπεισμένος ότι οι ανεμόμυλοι ήταν γίγαντες και δεν το κατάλαβε ούτε καν , όταν τους πλησίασε . Στο μεταξύ , τους φώναζε :
                       -Μη φεύγετε δειλά και άνανδρα πλάσματα , ένας και μόνον ιππότης σας επιτίθεται .
                        Έδωσε ένα χτύπημα με την λόγχη του στο φτερό του ανεμόμυλου , αλλά ο αέρας το μετακίνησε με τόση ορμή που έσπασε
    στα δυο τη λόγχη και ξεπέταξε μακριά στο χωράφι άλογο και καβαλάρη . Ο Σάντσο έτρεξε με τον γαϊδάρό του , όσο πιο γρήγορα μπορούσε , για να βοηθήσει τον αφέντη του , αλλά , στο μέρος όπου είχε πέσει , ο Δον Κιχώτης δεν μπορούσε ούτε να κουνηθεί .
  • -         Ο Θεός το ξέρει , είπε ο Σάντσο , μια ώρα δεν φώναζα στην ευγένειά σας να προσέξει καλά τι κάνει , γιατί δεν ήταν γίγαντες αλλά ανεμόμυλοι .
  • -         Πάψε φίλε Σάντσο , απάντησε ο Δον Κιχώτης . Τα πράγματα στον πόλεμο, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αλλάζουν διαρκώς ..
    Στη συνέχεια αφού σκέφθηκε ότι κάποιος μάγος μετέτρεψε τους εχθρούς σε ανεμόμυλους , για να του στερήσει τη δόξα της νίκης του ... με τη βοήθεια του Σάντσο καβάλησε και πάλι το άλογό του ... και έφυγαν .
                        Σκέπτομαι πόσες φορές εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε φανταστεί εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν . Που μας αδικούν , που μας βλάπτουν , που θέλουν το κακό μας , που απεργάζονται μύρια όσα προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους , που είναι η καταστροφή μας . Μήπως είναι εύκολο να προσγειωθεί στην πραγματικότητα εκείνος , που το ¨ σχοινάκι το κάνει τριχιά ¨ , που στα δικά μας μάτια κάθε μικρή προσπάθεια παίρνει τις διαστάσεις μεγάλου κατορθώματος και επιτυχίας ; Πόσες φορές οι πολιτικοί μας δεν φαντάστηκαν εχθρούς στην προσπάθειά να δικαιολογήσουν τις αποτυχίες και την ανεπάρκειά τους . Υπάρχουν δε εφημερίδες και βιβλία που ισχυρίζονται ότι για όλα τα δεινά της Ελλάδος , αλλά και του κόσμου ολάκερου , φταίνε οι Εβραίοι , οι Σιωνιστές , οι τραπεζίτες , οι βιομήχανοι , το κεφάλαιο , οι Αμερικάνοι , οι Γερμανοί , οι Άγγλοι – Γάλλοι – Πορτογάλλοι , η Κυβέρνηση της Ισπανίας , η Ευρωπαϊκή Ένωση ... και οι μόνοι που δεν φταίνε είναι εμείς οιίδιοι !
                       Γιατί πολεμάμε όλους αυτούς τους ανεμόμυλους ; Τι αλήθεια σημαίνει να πολεμάς ανεμόμυλους ;
                       Σημαίνει να μην πολεμάς ενάντια σε κάτι το σημαντικό ή πραγματικό , αλλά ενάντια σε φανταστικούς εχθρούς και δίνεις φανταστικές μάχες . Εχθρούς , που είναι χτισμένοι μόνο στο μυαλό σου και όπως τους έχτισες , έτσι μπορείς να τους γκρεμίσεις . Είναι μια εμπειρία που επιβραβεύεται , το να ελέγξει κανείς τι ακριβώς αναστατώνει το μυαλό του και την ψυχή του .
                   Καθώς με τις διαπραγματεύσεις και τις συνομιλίες ανακαλύπτουμε διαδοχικά συναισθήματα ας μη δημιουργούμε προφάσεις και δικαιολογίες γι’αυτά , αλλά να αντιληφθούμε ότι αυτά αποτελούν γόνιμο έδαφος για ειλικρινέστερη και θερμότερη προσέγγιση μεταξύ των ανθρώπων . Είτε βρίσκοναι στη Ευρωπαϊκή Ένωση , είτε στον ΟΟΣΑ είτε ... Σημαίνει όμως και κάτι άλλο : Σημαίνει , ότι υπερτιμώντας τη δύναμη του αντιπάλου μας , νομίζουμε ότι είμαστε δυνατοί , πανίσχυροι , ικανοί για το παν , την ίδια στιγμή που είμαστε εντελώς εξουθενωμένοι και αδύναμοι .
                   Προβάλλουμε το ασήμαντο έργο μας , το διογκώνουμε , με σκοπό να δείχνουμε σπουδαίοι και δυνατοί .
                   Ωστόσο , ο Δόν Κιχώτης στη μάχη εναντίον των ανεμόμυλων λέει μια μεγάλη αλήθεια . Ότι ¨ ...στον πόλεμο τα πράγματα , οι καταστάσεις , περισσότερο από οτιδήποτε άλλο , αλλάζουν διαρκώς ... ¨ . Δεν χρειάζεται νομίζω κανένας σχολιασμός πάνω σε αυτό . Μια ματιά αν ρίξουμε στους κάθε είδους πολέμους θα το αντιληφθούμε αμέσως .
                    Ο μόνος πόλεμος που χάνεται , είναι αυτός που δίνεται με ηττοπάθεια .
                    Δεν μας χρειάζονται Δον Κιχώτες . Τέτοιους θα βρούμε πολλούς δίπλα μας . Λίγο να ψάξουμε , πλήθος ... Φυλαχτείτε ! Το πάθος είναι κολλητικό . Το νου μας !
     
                   Θ.Σ. – Βόλος , Μάρτιος 2015
                                                                                                                                          
     
                                                                                       
     
     
     
  • -                  

Οι δύο όψεις του Ευρώ


               Βλέποντας κανείς την μπροστινή όψη ενός χαρτονομίσματος Ευρώ παρατηρεί παράθυρα και πύλες , ενώ στη οπίσθια θέση γέφυρες και τον χάρτη της Ευρώπης . Εικόνες ψυχρές και άχρωμες που μεταφέρουν μεγάλους συμβολισμούς για το Ευρωπαϊκό μέλλον . 

               Ήταν το 1996 , όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ( Ε.Κ.Τ ) , με έδρα την Φραγκφούρτη Γερμανίας ενέκρινε το σχέδιο  του Αυστριακού Αρχιτέκτονα Robert Kalina από την Εθνική Τράπεζα της Αυστρίας , για την κατασκευή και εκτύπωση του χαρτονομίσματος Ευρώ , επισήμου νομίσματος της ΕΟΚ .

               Το θέμα του διεθνούς διαγωνισμού είχε τίτλο : ¨ Εποχές και ρυθμοί της Ευρώπης ¨ . Με βάση τους παραπάνω όρους εργάστηκε και εμπνεύστηκε ο Αυστριακός καλλιτέχνης . Μετά την έγκριση των σχεδίων του εξήγησε τους συμβολισμούς του έργου του :

            ¨ Τα παράθυρα και οι πύλες στο πρόσθιο μέρος κάθε τραπεζογραμματίου συμβολίζουν το ανοιχτό πνεύμα συνεργασίας στην Ευρώπη . Επίσης , εμφανίζονται τα δώδεκα αστέρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης , τα οποία συμβολίζουν τον δυναμισμό και την αρμονία της σύγχρονης Ευρώπης .

                Για να συμπληρωθεί το σχέδιο , στην οπίσθια όψη των τραπεζογραμματίων απεικονίζεται μια γέφυρα χαραχτηριστική της αντίστοιχης εποχής της ευρωπαϊκής πολιτιστικής εξέλιξης . Αυτές οι γέφυρες κυμαίνονται από πρώιμες κατασκευές στις πρωτοποριακές κρεμαστές γέφυρες της σύγχρονης εποχής και συμβολίζουν την επικοινωνία μεταξύ των λαών της Ευρώπης , καθώς και μεταξύ της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου ¨ .

               Το Ευρώ είναι μια πραγματικότητα . Στην Ελλάδα η ισοτιμία Ευρώ με τη δραχμή είναι 340,75 δραχμές .

               Πάνε οι παλιές καλές εποχές , που με εκείνο το πράσινο πεντακοσάρικο με τον Καποδίστρια ,αγοράζαμε ένα καροτσάκι τρόφιμα από το Μάρκετ .  Σήμερα ¨ τα κεφάλια μέσα ¨ . Τα Ευρώ δυσεύρετρα και οι ανάγκες δυσαναπλήρωτες .

 

              Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 17/3/2015                  .

 

 

Σπίτι ζεστό


               Ο άνθρωπος απο την αρχαία εποχή , από την εμφάνισή του στη Γη , ήθελε να στεγάζεται κάπου , πότε σε σπηλιές , πότε σε καλύβια , πότε εδώ και πότε εκεί , ήθελε το κεραμίδι του , τη στέγη του . Ήταν το αποκούμπι του , η φωλιά του , όταν επέστρεφε από τη δουλειά του , από το κυνήγι , από τη συλλογή τροφών , από τις διενέξεις του με άλλες φυλές , από το διώξιμο των αγρίων ζώων που τον περικύκλωναν . Σήμερα δε , που πολλά απ’αυτά δεν υφίστανται , θέλει να στεγάζεται σε διαμερίσματα , σε εξοχικά , σε βίλες , ανάλογα με το εισόδημά του . Ο πλούσιος φτιάχνει πλούσιο και αντισεισμικό σπίτι , με γερά θεμέλια , για να είναι σίγουρος ότι θα αντέξει σεισμούς πολλών Ρίχτερ , με μεγάλα μπαλκόνια για να χορταίνει το μάτι του τη θέα , τα επιπλώνει κατάλληλα και τα απολαμβάνει . Ο φτωχός αρκείται σε σπίτι ανάλογο  του μισθού του , αν υπάρχει και αυτός , ενώ άλλος μένει σε ενοίκιο ή φιλοξενείται από κάποιον συγγενή του , άλλοι άλλως .

               Όλα , όμως , τα σπίτια από τα πλέον μικρά και φτωχικά , ως τα πλέον αντισεισμικά και πλούσια έρχεται η ώρα που χαλάνε . Χαλάνε εξωτερικά , χαλάνε και εσωτερικά . Χώρια που δρουν και εσωτερικοί εχθροί του σπιτιού , όπως η μούχλα , ο ξυλοφάγος , ο σκόρος ... τα μαλώματα μεταξύ των ενοίκων . Ενώ δεν λείπουν και οι ληστές , που όσο κλειδομανταλωμένο κι αν είναι το σπίτι , αυτοί βρίσκουν τρόπους και μπαίνουν μέσα και ό,τι ήθελε προκύψει . Τίποτα , λοιπόν , δεν είναι ασφαλές σε ένα σπίτι .

               Υπάρχει , όμως , ένα σπίτι ,  όχι άριστο , αλλά πανάριστο , άφθαρτο και αιώνιο . Το σπίτι αυτό είναι στη διάθεση όλων μας . Πλουσίων και φτωχών . Μορφωμένων και αμόρφωτων . Χωρικών και αστών . Δούλων και αφεντικών ... Είναι η Παναγία μας . Σπίτι ζεστό , χαρούμενο , γεμάτο χάρη , θαλπωρή και γαλήνη . Σε αυτό ξεκουράζεται ο άνθρωπος . Γι αυτό ο υμνογράφος αποκαλεί την Παναγία μας ¨ οίκημα πανάριστον ¨ .

               Ο καθένας μας επιθυμεί ένα σπίτι , που θα τον αναπαύει τελείως . Να επιστρέφει από τον κόπο της ημέρας και να ξεκουράζεται . Να γαληνεύουν ο νους και η ψυχή του . Αυτό το σπίτι είναι της Παναγίας . Είναι ολόκληρη η ζωή της . Είναι στολισμένο με τα ωραιότερα έπιπλα και κοσμήματα . Κοσμήματα που μπροστά τους τα πανάκριβα του κόσμου χρυσαφικά και μαργαριτάρια είναι ασήμαντα όσα κι αν έχουν καράτια , σε όποιο μεγάλο βάθος της θάλασσας κι αν βρίσκονται . Είναι οι αρετές της Παναγίας : η Ταπείνωση , η Υπακοή της . Και το πιο σπουδαίο : Νοικοκύρης του σπιτιού είναι ο ίδιος ο Κύριός μας , ο Χριστός . Μας περιμένει να μπούμε και να κατοικήσουμε , να το απολαύσουμε κι εμείς , να αποθέσουμε τα πάθη μας , να ξεκουραστούμε .

               Έχουμε μπει σε πολλά οικήματα μέχρι τώρα , για να ξεκουραστούμε . Μπήκαμε σε σπίτια φίλων μας και αντί να ξεκουραστούμε , φύγαμε μαλωμένοι ,  φουρκισμένοι και ούτε θέλουμε να τους ξαναδούμε και πολύ περισσότερο να μπούμε πάλι μέσα . Το ίδιο συμβαίνει και με τα σπίτια των συγγενών μας . Το ίδιο και χειρότερο συμβαίνει όταν ερχόμαστε σε σπίτια πολιτικών φίλων και συμμάχων μας . Τέτοια σπίτια η χώρα μας έχει δει πολλά και έχει εισέλθει σε πολλά . Το αποτέλεσμα το ξέρουμε και το βλέπουμε .

                Μπήκαμε στα οικήματα της επιστήμης , της τέχνης , της φιλοσοφίας , της διπλωματίας των επαναστάσεων . Κανένα , όμως , απ’ αυτά δεν μπόρεσε να μας ξεκουράσει . Ίσως  , γιατί  δεν ήταν στα μέτρα μας. Είναι όλα μικρά . Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρόσφεραν στην ιστορική πορεία του ανθρώπου .

               Ο άνθρωπος είναι θεόρατος . Έχει ανάγκη από θεόρατη καλοσύνη , από θεόρατο ήθος , από θεόρατη ανθρωπιά . Αυτά δεν υπάρχουν στα ανθρώπινα κατασκευάσματα . Υπάρχουν στα ουράνια . Μέσα σε αυτά νιώθει ευτυχισμένος . Νιώθει θεία . Αυτά είναι τα απαραίτητα στοιχεία για τη σωστή ενοίκηση του ανθρώπου . Έξω απ’αυτά είναι έξω από το σπίτι του .

               Η Παναγία προσφέρει όλα αυτά ακόμα και στο ανώτατο τάγμα των αγγέλων , τα Σεραφείμ . Πολύ περισσότερο τα προσφέρει όλα αυτά σε μας τους αμαρτωλούς ανθρώπους , που μας περιμένει να τα απολαύσουμε . Να ζούμε μέσα στην παρουσία της Παναγίας . Να βάλουμε την Παναγία στη ζωή μας . Το κάλλιστο και ευλογημένο κρησφύγετο για μας είναι η Παναγία . Μόνο εκεί αισθανόμαστε τη θεία προστασία και την πνευματική ανακούφιση και γαλήνη . Ας προχωρήσουμε , για να κατοικήσουμε . Η πύλη είναι ανοικτή .

 
              Θ .Σ .- Βόλος 8/3/2015 

Έβαλε την Ελλάδα πάνω από τους δανειστές


                Πως διέγραψε το χρέος της Ελλάδος ο Ι.Μεταξάς και δικαιώθηκε από το Διεθνές Δικαστήριο ;

               Ήταν το έτος 1936 . Η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου , που είχε συνάψει με την Βελγική Τράπεζα ¨ Societe commerciale de Belgique ¨

               Η Κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο , που είχε ιδρύσει η ¨ Κοινωνία των Εθνών ¨ , κατηγορώντας την Ελλάδα , ότι αθέτησε τις διεθνείς της υποχρεώσεις . Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις , διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του λαού και της χώρας . Στο υπόμνημά της η Ελληνική Κυβέρνηση ανέφερε :

                ¨ Η Κυβέρνηση της Ελλάδος , ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση , την οικονομική ζωή , την κατάσταση υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας , δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή . Όποια Κυβέρνηση και να ήταν στη θέση της , θα έκανε το ίδιο¨ .

                  Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα , που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός σύμβουλος της Ελληνικής Κυβέρνησης το 1938 , που τόνισε το αυτονόητο : ¨ Ενίοτε , μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση , η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον λαό τους . Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα . Είναι αδύνατον να πληρώσει η Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στο λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική , κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη . Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο . Και φυσικά το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών , υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών του .

               Από κανένα Κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει , μερικά ή ολικά , τις χρηματικές του υποχρεώσεις , αν αυτό θέτει σε κίνδυνο την λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι’ έχει ως αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας . Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση , η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους .

              Με αυτά τα επιχειρήματα , λοιπόν , το Διεθνές Δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα , δημιουργώντας νομικό προηγούμενο στο οποίο μάλιστα στηρίχτηκε η Αργεντινή , και ο πρόεδρός της Νέστωρ Κίχνερ , ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρας του , αντί να την υποδουλώσει στο Δ.Ν.Τ.            

 

      Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 7/3/2015                  .

              

Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

Μια συνάντηση από το Υπερπέραν


               Τέλη του Φλεβάρη 2015 και ο φετινός χειμώνας συνεχίζεται αμείωτος , εδώ και δυο μήνες . Τα χιόνια στα ορεινά είναι καθημερινό φαινόμενο και οι συνεχείς βροχοπτώσεις στα πεδινά , έχουν δημιουργήσει μια αφόρητη κατάσταση στον πληθυσμό της χώρας .

               H δική μου περίπτωση δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική , να είναι δηλαδή έξω από το παραπάνω πλαίσιο των επαναλαμβανομένων ακραίων καιρικών φαινομένων . Από το μεσημέρι και μετά δεν βγαίνω ¨έξω¨, λαμβάνοντας , κατά κάποιον τρόπον προληπτικά μέτρα κατά των Ιώσεων, που καιροφυλακτούν .

              Απόψε ένα καινούργιο βράδυ ξεκινά . Ησυχία και ερημιά παντού . Διάβασα τις εφημερίδες της ημέρας , είδα τις ειδήσεις από την τηλεόραση , έκανα το καθιερωμένο ζάπινγκ  στο Διαδίκτυο . Εδώ στον υπολογιστή τα πάντα μπορεί να συναντήσει ο χρήστης , από τοπικούς πολέμους ανά τον πλανήτη , παγκόσμιες ιδεολογικές αναταραχές και το τι γίνεται στα δικά μας τα ¨ καθημερινά ¨ .

             Πέρασαν οι ώρες , κουράστηκα , τα μάτια κλείνουν και παραδόθηκα στις αγκάλες του Μορφέα .

             Εκεί επάνω , στον βαθύ ύπνο , κάτι ακούγεται . Είναι το κουδούνι της εξώπορτας του σπιτιού μου . Σηκώνομαι , κατεβαίνω, ανοίγω και τι να δω . Έχω μπροστά μου πέντε μακαρίτες  συναδέλφους , τους Δημήτρη Ζ. , Αλέκο Π. , Αποστόλη Κ. ,Θεμιστοκλή Μ. , Δημοσθένη Κ .

           -Καλώς ορίσατε συνάδελφοι . Κάνει κρύο έξω , περάστε μέσα .

           -Δεν θα καθίσουμε πολύ , απαντά ο αρχηγός της παρέας Δημήτρης Ζ. Κάνουμε ένα ταξίδι ¨αστραπή¨ . Να δούμε τις γυναίκες μας , τα παιδιά μας , τα εγγόνια μας , τους συναδέλφους και τους φίλους και μετά να επιστρέψουμε .

           -Πολύ καλά κάνατε , άριστα , του απαντώ .

           Ο Δημήτρης , όπως πάντα , γελαστός και αισιόδοξος , τα βρήκε όλα όμορφα εκεί επάνω . Όλος ο κόσμος του παλιού Μύλου είναι καλά . Οι ιδιοκτήτες , οι διευθυντές , οι προϊστάμενοι , το υπαλληλικό και εργατικό προσωπικό του Μύλου τα πάνε πολύ καλά . Εκείνο που τους ανησυχεί είναι τα οικονομικά αδιέξοδα που έχουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα . Και ρωτάνε με αγωνία που θα καταλήξουν αυτοί οι οικονομικοί ¨κραδασμοί¨ .

          -Πες μας Αλέκο , πως τα πηγαίνεις εκεί επάνω ;

          -Γενικά καλά , μου απαντά , ο πάντα ολιγομίλητος Αλέκος . Δεν έχουμε κόντρες ούτε αντιπαλότητες μεταξύ μας .

         -Απόστολε , εσύ που ¨ έφυγες ¨νωρίς , στα πενήντα δύο , τι νέα ;

         -Έφυγα με ένα μεγάλο παράπονο που δεν πρόλαβα να συμπαρασταθώ στις κόρες μου , στα χρόνια που άρχιζαν τις σπουδές τους . Έτσι το θέλησε ο Θεός . Με παρηγορεί το γεγονός ότι τα παιδιά μου , αποκαταστάθηκαν καλά .

         -Θεμιστοκλή τι κάνεις ; Σε αναζητά η παρέα σου για εκείνα τα βραδινά στα ¨κουτουκάκια¨ του Βόλου ,  με τον καλό μεζέ και  το καλό κρασί .

        -Τι να κάνω ; Με ζήτησαν και με πήραν . Εκεί δεν υπάρχει η καλή ταβέρνα , με όλα τα ¨ ωραία ¨ μας .

        -Δημοσθένη , μεγάλο κενό άφησες στη ¨ Βολιώτικη Χορωδία ¨ με την ¨ αναχώρησή ¨ σου . Ήσουν ο ¨ Νέστορας¨ από την παλιά φρουρά των χορωδών . Αλλά και ο ναός του Αγίου Κωνσταντίνου σε περιμένει κάθε Κυριακή να διαβάσεις το ¨ Πιστεύω ¨ της Θείας Λειτουργίας .

       -Και εγώ σας νοστάλγησα . Ήταν όμορφα εκείνα τα χρόνια . Ήμασταν όλοι οι συνάδελφοι συνεργάσιμοι και αγαπημένοι .

        Είπαμε και άλλα , πολλά και διάφορα . Η ώρα πέρασε , άρχισε να ξημερώνει . Το ρολόϊ του ναού της ενορίας μου με ξυπνά με τους χτύπους του .

        Κοιτάζω γύρω μου . Άδειο το δωμάτιό μου . Το όνειρο σταμάτησε απότομα και πήρε μαζί του τους πέντε αγαπημένους συναδέλφους .

 

        Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 3/3/2015           .

Όλη η Ελλάδα ήταν εκεί


               Πέρασαν εβδομήντα δύο χρόνια από τότε . Ήταν χειμώνας . 28 Φεβρουαρίου 1943 . Κρύο και παγωνιά παντού . Με την Αθήνα σκλαβωμένη κάτω από την μπότα του Γερμανού κατακτητή . Η μέρα τούτη είναι αλλιώτικη από τις άλλες . Σήμερα η Ελλάδα , ο Ελληνισμός όπου γης , κηδεύει τον μεγάλο ¨δάσκαλο¨, τον Εθνικό μας ποιητή Κωστή Παλαμά .

               Εντυπωσιακή και απρόσμενη ήταν η καθολική συμμετοχή του κόσμου στην κηδεία . Άνθρωποι κάθε ηλικίας και από κάθε γωνιά της Αθήνας και της Ελλάδας . Νέοι , φοιτητές , γέροι και μωρά στα καροτσάκια . Μοναδική σε πλήθος και παλμό συμπόρευση στην τελευταία κατοικία του . Ανάμεσα στην πρωτοφανή παλλαϊκή σύναξη ήταν παρόντες και οι πνευματικοί του φίλοι . Το αγλάϊσμα της επιστήμης , της ποίησης και του πνεύματος . Εκεί ήταν ο Σικελιανός , ο Τσάτσος , ο Σεφέρης , ο Θεοτοκάς , η Κοτοπούλη , ο Βανέζης , ο Μελάς και πολλοί άλλοι λάτρεις του πνεύματος . Ήταν τα πνευματικά παιδιά του , οι φίλοι και συνεργάτες του στις φιλολογικές συναντήσεις , στις θελκτικές ατέλειωτες ώρες , όπου με μεράκι , με ευθύνη και με όραμα για την πατρίδα και το Έθνος , δούλευαν ακάματα στεριώνοντας ιδέες και αξίες της φυλής μας .

               Όλη η Ελλάδα ήταν εκεί . Παρέκει στέκονταν οι Ιταλοί με τα όπλα . Σιωπηλοί . Τη ώρα που θα εναπόθεταν τον νεκρό στον τάφο του , κάποιος εκπρόσωπος του κατακτητή προχώρησε για να καταθέσει ένα στεφάνι . Και πήρε την απάντηση από χιλιάδες στόματα . Μέσα στη σιγή και το βουβό κλάμα κάποιος θάρρεψε κι άρχισε να ψάλλει τον Εθνικό μας Ύμνο ¨ Σε γνωρίζω από την κόψη..¨

Δειλά αλλά αργά σιγά – σιγά τον ακολούθησε το πλήθος . Μυριόστομη η συμμετοχή του κόσμου .Κάποιος άλλος φώναξε : ¨ Ζήτω η ελευθερία του πνεύματος ¨ . Αλλά ο λαός ποθούσε τη λευτεριά του . Κι άρχισε όλο το πλήθος να φωνάζει ¨ Ζήτω η Λευτεριά ¨ .

                   Έτσι ο Παλαμάς με τον θάνατό του συνήγειρε τον γνωστό πατριωτισμό , το ευγενέστερο των συναισθημάτων , όπως έλεγε ο ίδιος .

                   Στο τέλος ο Άγγελος Σικελιανός , με δυνατή και συγκινημένη φωνή απάγγειλε ένα ποίημα , που το έγραψε εκείνο το πρωινό , μόλις έμαθε τον θάνατο του Μεγάλου Ποιητή :

                ¨ Ηχήστε οι σάλπιγγες . Καμπάνες βροντερές

                  βογγήστε τύμπανα πολέμου .

                  Οι φοβερές σημαίες ξεδιπλωθείτε στον αέρα !!

                  Σ’αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ... ¨

                  Αυτό ήταν το τέλος του Παλαμά . Του δημιουργού με το μοναδικό και έντονο γλωσσικό αισθητήριο . Μάστορας μιας ασυνήθιστης γλωσσοπλασίας . Το έργο του Παλαμά παραμένει στην κορυφή των πνευματικών επιτευγμάτων του Ελληνισμού . Και η αγάπη του για την πατρίδα και το Έθνος , έγιναν ακόμα και με το θάνατό του , έναυσμα για Εθνική έξαρση . Σήμερα μιλάμε για τα θαυμαστά του έργα : ¨ Ασάλευτη ζωή ¨ , ¨ Ο τάφος ¨, ¨ Η τρισεύγενη¨,

¨ Ο δωδεκάλογος του γύφτου ¨ και άλλα αριστουργήματά του .

                 Σταθήκαμε στην Εθνική του συνείδηση , που μέσα από τον τάφο του , πυροδότησε σ’εκείνες τις μαύρες μέρες , τη λάμψη της αντίστασης κατά του φασισμού .    

                                                      

 

Στη φύση τίποτα δεν είναι όμοιο και ίσο


               Η ευγενής άμιλλα και ο ανταγωνισμός για τα πρωτεία – χωρίς την απαξίωση του αντιπάλου ¨ , αποτελούν τα θεμέλια της εξέλιξης του ανθρωπίνου είδους . Ο άνθρωπος βγήκε από τις σπηλιές διότι είχε ένα κίνητρο τη φιλοδοξία για μία καλύτερη ζωή .

               Ο ηγέτης είναι αυτός που πρωτοπορεί , οραματίζεται , δημιουργεί τις προϋποθέσεις και οι υπόλοιποι τον ακολουθούν . ¨ Δεν φοβάμαι ένα στρατό λιονταριών που τον διοικεί ένα πρόβατο , φοβάμαι ένα στρατό προβάτων που τον διοικεί ένα λιοντάρι ¨ . ( Μέγας Αλέξανδρος ) .

               Ο πιο εύστροφος της Φυλής ανακάλυψε τη φωτιά , ο πιο δημιουργικός ανακάλυψε τον τροχό και ο πιο ¨ανήσυχος¨ των ιατρών ανακάλυψε νέες πρακτικές που σώζουν ζωές . Θα προτιμούσε , βέβαια , ο κ Αριστείδης Μπαλτάς σημερινός Υπουργός Παιδείας , στην Ιατρική έναν μέτριο Γ . Παπανικολάου , έναν μέτριο Καβάφη στην ποίηση , έναν μέτριο Νίκο Γκάλη στον αθλητισμό , έναν μέτριο Λεωνίδα στις Θερμοπύλες , έναν μέτριο Αχιλλέα στην Τροία ... για να μην έχουν κόμπλεξ κατωτερότητας και ψυχολογικά προβλήματα οι δεύτεροι ;

              Βασικοί νόμοι της φύσης είναι η ανισότητα και  η διαφορετικότητα , που υποτίθεται ότι αγαπούν οι ¨ προοδευτικοί – αντιρατσιστές ¨ ! Στη  φύση τίποτα δεν είναι όμοιο και ίσο . Πάνω στην ποικιλομορφία και διαφορετικότητα οικοδομήθηκε η ιστορία όλων των λαμπρών πολιτισμών . Άλλο είναι να έχουμε όλοι ίσα δικαιώματα και άλλο το ¨ είμαστε όλοι το ίδιο ¨ . Ίδιοι δεν είμαστε και ούτε θα γίνουμε ποτέ . Ακόμα και στην περίπτωση της κλωνοποίησης δύο πανομοιότυπων διδύμων , υπάρχουν διαφορές .

               Δεν χρειάζεται να απαντήσουμε σοβαρά στον απαίδευτο , νεοταξίτη , με τη φασίζουσα λογική που δεν μπορεί να ανεχθεί την διαφορετικότητα των αρίστων . Απαντούν τα κορυφαία Πανεπιστήμια , παγκοσμίως , που ανταγωνίζονται για τους καλύτερους στον τομέα τους και επιβραβεύουν τους πρωτοπόρους , αυτούς που ανοίγουν νέους δρόμους στην επιστήμη και στην τεχνολογία .

               Μα πάνω από όλα απαντούν οι αρχαίοι μας πρόγονοι , οι δικοί μας , όχι οι δικοί του – διότι αποκλείεται αυτό το πλάσμα να είναι απόγονος του Περικλή : ¨ Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων , μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν ¨ , η προτροπή του ιππολόχου , στο γιο του Παύλο , που συμπυκνώνει το ιδανικό της ηρωικής εποχής αλλά και την κινητήριο δύναμη όλης της ανθρώπινης εξέλιξης : ¨ Πάντα να είσαι πρώτος και ανώτερος από τους άλλους και να μην ντροπιάζεις την γενιά των προγόνων ¨ ... ώστε να έχουν να λένε για σένα Αχαιοί και Τρώες . ( Ομήρου Ιλιάς , Ραψωδία Ζ΄ , στ. 208 – 209 ) .