Στην εγγονή μου Μαρία

                               Πιο τραγούδι να σου στείλω ,

                               ν’άναι κόκκινο σαν μήλο

                               κι ανάλαφρο σαν ένα φύλλο .

                               Στα μαλλιά σου να καθίσει ,

                               σαν πουλί να κελαηδήσει

                               και γλυκά-γλυκά να σε φιλήσει .

                               Ένα τραγούδι για να το βάζεις ,

                               την ώρα που διαβάζεις .

                                                                        

                               Β.Π.- Δεκέμβριος 2014

Οδοιπορικό φιλίας

                             ¨ Κι αν φτάσεις αργά το βράδυ

                                   ή κι αν έρθεις νωρίς το πρωί ,

                               κι αν έρθεις όταν σε περιμένουμε ,

                               ή όταν δεν μας τό χεις πει ,

                               χιλιάδες καλωσορίσματα θα βρεις

                               να σε αναμένουν .

                               Κι όσο πιο συχνά μας έρχεσαι ,

                               τόσο οι καρδιές , μας δένουν ...  

                

                                  Λογοτεχνικές αναζητήσεις : Β.Π-Δεκ.2014 .           

Γυναίκα πράκτορας ερωμένη του Αϊστάιν

               Στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον δεσπόζει το άγαλμα του πατέρα της ¨ Σχετικότητας ¨ , το οποίο κατασκεύασε ο διάσημος γλύπτης Σεργκέϊ Κονέκοφ . Ο Κονέκοφ γνώρισε την όμορφη σύζυγό του Μαργαρίτα Κονέκοβα στον Αϊστάιν , ο οποίος υπέκυψε στη γοητεία της και έζησε έναν παθιασμένο και αδιέξοδο έρωτα , όπως αποδείχθηκε από τα γράμματα που της έστελνε .

             ¨ Όλα θυμίζουν εσένα ¨ της έγραφε , σε μία από τις εννέα επιστολές που δημοπρατήθηκαν πριν από 15 χρόνια από τον οίκο Σόθμπις .

              Όταν η Κονέκοβα επέστρεψε στη Ρωσία της χάρισε το χρυσό του ρολόϊ . Το πάθος του γι αυτήν τον είχε τυφλώσει . Το 1936 μετά τον θάνατο της συζύγου του της δεύτερης , σε ηλικία 66 ετών ξαναζούσε τη χαρά του έρωτα . Δεν ήξερα , όμως , ότι η αγαπημένη  του ήταν πράκτορας της διαβόητης KGB και ο έρωτάς τους ήταν απλά άλλη μία αποστολή ... 

              Mέχρι σήμερα κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα για πόσο καιρό ο Αϊστάιν και η Κονέκοβα ερωτοτροπούσαν . Η σχέση τους για πολλές δεκαετίες ήταν άγνωστη και είδε το φως της δημοσιότητας όταν ανακαλύφθηκαν τα γράμματα που της έστελνε , μετά απο το 1945 , οπότε η Κονέκοβα γύρισε στη Μόσχα . Από αυτά αντλούνται και οι περισσότερες πληροφορίες .

              Η Μαργαρίτα Κονένοβα είχε μεταβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες απο τη δεκαετία του 1920 μαζί με το γλύπτη σύζυγό της . ¨ Αποστολή της πεπειραμένης κατασκόπου ήταν η συλλογή πληροφοριών και ο επηρεασμός των επιστημόνων ¨. Αυτό έγραφε στα απομνήμονεύματά του , ο επικεφαλής προγραμμάτων πυρηνικής κατασκοπείας της ΕΣΣΔ Πάτελ Σαντομπλάτωφ .

             Ένα από τα σημαντικά της όπλα ήταν η ομορφιά της , την οποία αρχικά χρησιμοποίησε για την προσέγγιση του Αμερικανού φυσικού Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ και του αυτοεξόριστου Αλβέρτου Αϊνστάιν . Και τους δύο τους είχε γνωρίσει στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον .

             Στόχος της ήταν να αποσπάσει πληροφορίες από τον Αϊνστάιν σχετικές με την ατομική βόμβα , που οι επιστήμονες είχαν προτείνει στον Πρόεδρο Ρούσβελτ , να κατασκευάσουν πριν από τους Γερμανούς .

            Τελικά η Κοκένοβα δεν μπόρεσε να αποσπάσει τις κρίσιμες ατομικές πληροφορίες που επεδίωκε .

            Άγνωστο επίσης παραμένει αν ο Αϊνστάιν έμαθε ποτέ την αλήθεια για τον υποτιθέμενο έρωτα της Κονέκοβα .

           Β.Π.- Δεκέμβριος 2014  . 

 

                                                                                                                                          

Φίλος στις γιορτές

               Αλήθεια πως θα ήταν τα ¨ Χριστούγεννα ¨για τον Έλληνα Χριστιανό και Ορθόδοξο , αν ο Σκιαθίτης αναχωρητής Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης δεν πλημμύριζε τις στήλες των εφημερίδων με τα γλαφυρά και υψιπετή παραδοσιακά του γραψίματα ;

               Καθισμένος σε κάποιο ανήλιαγο δωμάτιο , βασανιζόμενος από κρυολογήματα και έναν επίμονο βήχα , που του έτρωγε τα σωθικά , δίπλα σ’ένα χαρτί , να βουτά την πένα του στον αστείρευτο πνευματικό του θησαυρό και να τυπώνει στο χαρτί , ιστορίες και διηγήματα απείρου κάλλους . 

              Έμεινε στην έντιμη πενία του ανένταχτος ,  στη μικρή κοινωνία του νησιού , όσο και στην κοινωνία της Αθήνας : ¨ Μονήρης

Φευ ! Άεργος περιπατητής με αληθή συστολήν και ταπείνωσιν αισθάνεται εαυτόν εκτοπισμένον εις ερημίαν , όπως και εις την πόλιν.

              Όσοι απόμειναν μνήμονες και λάτρεις του , ας σύρουν από τα ράφια τους , τον ¨ Άγιο των Γραμμάτων ¨ τούτες τις μέρες και ας αναβαπτιστούν στον ¨ Πακτωλό ¨ της πίστης και της αγάπης .

              Ας λουστούν τα νάματα της Ελληνο-Ορθόδοξης παράδοσης , που τόσο πιστά την υπηρέτησε Εκείνος .

 

              Β.Π. – Βόλος , Δεκέμβριος 2014

Στην τράπεζα του Μέλλοντος

               Όχι πως περιφρονούσε τα εγκόσμια . Μα το πατροπαράδοτο ένστικτό του και οι συνθήκες ζωής του , τον είχαν διδάξει από νωρίς να κάνει σωστούς λογαριασμούς . Αυτά έγραφε ο Κ.Καβάφης ,  σ’ένα ιδιωτικό του στιχούργημα το έτος 1897 :

             ¨ Την δύσκολη ζωή μου ασφαλή να κάνω ,

                εγώ στην Τράπεζα του Μέλλοντος επάνω ,

                πολύ ολίγα συναλλάγματα θα βγάλω ...

                

                Κ.Π.Καβάφης-Αλεξάνδρεια 1897

Μονοτονία

               Μέσα στα εβδομήντα χρόνια που έζησε ο ποιητής Κ.Καβάφης ( 1863 – 1933 ) τα τριάντα χρόνια , τα καλύτερα , τα πιο δημιουργικά , τα πέρασε ως υπάλληλος της ¨ Υπηρεσίας Αρδεύσεων¨ του Δήμου Αλεξάνδρειας .

               Μέρες συνεχόμενες , όπως ο ίδιος τις χαραχτηρίζει , που αναγνωρίζονται από μηχανική σχεδόν επανάληψη των ίδιων ενεργειών και από την αναγκαστική εκπλήρωση των εργασιακών υποχρεώσεων με αποτέλεσμα να δημιουργούν μια πικρή αίσθηση παγίδευσης . Η ζωή μοιάζει να χάνει την ομορφιά της και όλα να φαίνονται μονότονα και βαρετά και το κυριώτερο να στερείται , ο ποιητής , πολύτιμες ώρες από την ενασχόλησή του με τη τέχνη του .

              Μέσα σ’ένα τέτοιο αφόρητο κλίμα , με χλωμές και ανούσιες επαναλαμβανόμενες μέρες , θα πρέπει να βρισκότανε ο ποιητής , όταν έγραφε το ποίημα με τίτλο ¨ Μονοτονία ¨ εν έτει 1908 :

              

            ¨Την μιά μονότονην ημέραν άλλη

              μονότονη , απαράλλακτη ακολουθεί .

              Θα γίνουν τα ίδια πράγματα , θα ξαναγίνουν πάλι

              Οι όμοιες στιγμές μας βρίσκουν και μας αφήνουν .

 

              Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα .

              Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει ,

              είναι χθεσινά τα βαρετά εκείνα

              και καταντά το αύριο , σαν αύριο να μη μοιάζει .

 

              Λογοτεχνικές αναζητήσεις : Β.Π. – Βόλος 17/12/2014  .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    

΄Υστατο χαίρε

               Το Σάββατο 13-12-2014 έγινε η κηδεία ,στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου Βόλου , του εκδότη της ¨ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ¨ Γεωργίου Παρασκευόπουλου . Τον νεκρόν αποχαιρέτησε ο πρώην διευθυντής της εφημερίδος Θανάσης Σαμαράς ειπών τα εξής :

             ¨Κύριε Γιώργο . Από μικρός , αλλά και στα χρόνια της ωριμότητας και των γηρατιών , επιθυμούσες να αγναντεύεις τη θάλασσα , να τη χορταίνεις από το βουνό ψηλά .

               Απόμαχος πια , εξομολογούμενος την πολυσήμαντη πορεία σου στη ζωή , γινόταν φανερό ότι το λιμάνι και η θάλασσα ήταν μια αγάπη μεγαλύτερη για τη ¨ΘΕΣΣΑΛΙΑ¨ και το βιβλιοπωλείο .

              Δεν ήθελες επικήδειους , αποχαιρετισμούς και λόγια που θα χαθούν μαζί σου στον ουρανό , που με αστέρια ή χωρίς αυτά , μαύρος πάντα είναι .

              Θα ήταν όμως μεγάλη αμέλεια να μην υπογραμμίσουμε σήμερα που σε αποχαιρετάμε οριστικά και αμετάκλητα , το αδιαμφισβήτητο προτέρημά σου .

              Και θα δανεισθούμε και θα παραφράσουμε γι’αυτό , τα λόγια του μεγάλου Αλεξανδρινού : ¨ Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου , όπως την θέλεις , τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς :¨Μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου , μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες ¨ .

             Παράδοξο , ίσως , αλλά γεγονός . Έκανες πράξη την προτροπή του ποιητή : ¨ Δεν εξευτέλισες τη ζωή σου , πιαινοντάς την , γυρίζοντας συχνά κ’εκθέτοντάς την , στων σχέσεων και των συναναστραφών την καθημερινήν ανοησία ¨ .

            Δεν έγινε η ζωή σου ξένη και φορτική .

            Καλό σου ταξίδι .

 

            Β.Π.  – Βόλος 15/12/2014        .

Πρωτοπόρος του Τύπου

               Την τελευταία του πνοή άφησε την Τετάρτη 10-12-2014, σε ηλικία 96 ετών , ο μακροβιότερος εκδότης της εφημερίδας ¨Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ ¨του Βόλου Γεώργιος Κ. Παρασκευόπουλος  .

               Υπήρξε επίσης ιδιοκτήτης του ιστορικού βιβλιοπωλείου ¨Αφοι Παρασκευόπουλοι ¨ επί της οδού Ιάσονος του Βόλου .

               Ο Γ.Παρασκευόπουλος , ιδιοκτήτης της ¨ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ¨ (1945-1990) , της αρχαιότερης επαρχιακής εφημερίδας επέτυχε να την κρατήσει ψηλά . Προχώρησε στον εκσυγχρονισμό της , λίγο πριν την πουλήσει το 1990 , στον αλευροβιομήχανο  Κωνσταντίνο Λούλη .

Ήταν αυτός που προχώρησε στην ηλεκτρονική σελιδοποίηση , πρώτος από όλους τους εκδότες πανελλαδικά .

              Επί 15 χρόνια από το 1953 – 1967 και μετά την Χούντα έως το 1975 , διετέλεσε πρόεδρος της Λιμενικής Επιτροπής Βόλου αφήνοντας την σφραγίδα του μέχρι σήμερα , καθώς τα βασικά έργα υποδομής του λιμένος Βόλου κατασκευάστηκαν επί των ημερών του .

              Αιωνία η μνήμη του .

              Β.Π. – Βόλος 11-12-2014 .

                                                                                                           

Στην Άννα που γιορτάζει σήμερα

                                  Έφυγες μια μέρα κρύα , βροχερή

                                   κι άφησες πίσω, μάνα , άντρα και παιδί .

                                   Ορφάνια , κλάμα , πόνο και γιατί ,

                                   δίχως αρρώστια , δίχως κάτι τι ,

                                   έφυγες κι όλα τριγύρω σε ζητούν .

 

                                    Γύρνα και φέρε πίσω τη χαρά ,

                                    δεν είν’ για σε θάνατος και λησμονιά .

                                    Γύρνα κι όλα Θάνε όπως παλιά ,

                                    γέλια , τραγούδια κι αγκαλιά .

                                                           

                                    Τ.Α. - Λάρισα 9/12/2014

                                                                                                                                               

Τα γεράματα

               Τα γεράματα είναι μια χρονική περίοδος της ζωής μας αναπόφευκτη και δύσκολη . Και τούτο γιατί στα χρόνια αυτά παρουσιάζονται φθορές και βλάβες στον ανθρώπινο οργανισμό λόγω της πολυετούς χρήσης .

             ¨Αυτού που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θ’άρθεις ¨. Φράση που λένε συνήθως οι ηλικιωμένοι στους νέους , όταν αυτοί ειρωνεύονται τις αδυναμίες των γηρατειών . Κάποτε και οι γέροντες ήταν νέοι , αλλά και οι νέοι θά’ρθει ο καιρός που θα γεράσουν και τότε τους περιμένει η ίδια μοίρα . Τα νιάτα και τα γεράματα είναι στάδια , που τα περνάνε όλοι με τη σειρά τους . Σχετικός με την παροιμία είναι ο λόγος του Απολλόδωρου : ¨ Μη περιφρονείς , ω Φιλίνε , τις συνήθειες των γερόντων , που θα αποκτήσεις και συ όταν γεράσεις ¨ .

              O δημοσιογράφος και συγγραφέας Νίκος Δήμου , έγραψε στο ¨ ΕΘΝΟΣ ¨ , πριν από χρόνια ,  χρονογράφημα σχετικό με το θέμα και έδωσε τον τίτλο ¨ Αναπηρίες ¨ :

          ¨ Έχετε οδηγήσει ποτέ σαράβαλο αυτοκίνητο , υπερήλικο ; Αναρωτιέσαι την κάθε στιγμή , αν θα κινείται την επομένη . Περιμένεις τη βλάβη και δεν ξέρεις που θα χτυπήσει . Ζεις σε συνεχή ανασφάλεια . Μόλις φτάσεις , κάνεις το σταυρό σου που τα κατάφερες , χωρίς να είσαι σίγουρος πως όταν το ξαναχρειαστείς θα πάρει μπροστά . Ετσι νιώθει και ο γέροντας το σώμα του . Κάθε πρωί που ξυπνά , δεν ξέρει αν μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι και κάθε βράδυ που κοιμάται  , αναρωτιέται αν και πως θα ξυπνήσει το πρωί και κάθε στιγμή περιμένει την επόμενη βλάβη .

             ¨Γήρας ολόκληρος εστί πήρωσις – πάντα έχει και πάσινενδεί ¨

 Έγραφε ο σοφός Δημόκριτος . Μετάφραση : ¨ Το γήρας είναι ολόκληρο αναπηρία . Τα πάντα έχει και τα πάντα του λείπουν¨ . Αλλά η πείρα της ζωής που κουβαλάει ο γέροντας , τον κάνει να νιώθει πιο ανάπηρος .

              Κάποτε , τουλάχιστον , οι γέροντες είχαν μεγαλύτερο κύρος . Τα άσπρα μαλλιά προκαλούσαν σεβασμό και η συμβουλή του γεροντότερου ζύγιζε περισσότερο . Η εποχή αυτή επιβιώνει μόνο στα παραμύθια και στα παλιά μυθιστορήματα . Τώρα η ζωή τρέχει με χίλια . Ο αργός γέρος είναι μόνο σαβούρα , ένα ενοχλητικό έρμα από το οποίο δεν ξέρουμε πως να απαλλαγούμε . Τον παρκάρουμε σ’ένα γηροκομείο και τον ξεχνάμε . Ή τον αφήνουμε μόνο σε μια γκαρσονιέρα και ανακαλύπτουμε το θάνατό του με μεγάλη καθυστέρηση .

               Ναι : Οι γέροι δεν είναι μόνο δυστυχισμένοι καιανασφαλείς , αλλά και ανεπιθύμητοι . Τα άσπρα μαλλιά δεν προσδίδουν πια καμία αίγλη .

               Οπότε ...  

               Οπότε καταργήθηκαν τα άσπρα μαλλιά . Οι εννέα στους δέκα υπερήλικες τα βάφουν . Καταργήθηκαν και τα γηρατειά . Ελάχιστοι γέροι κυκλοφορούν , γριές δε καθόλου . Μόνο άτομα τρίτης ηλικίας . Καλλυντικά , λίφτιγκ , ινστιντούτα , συμπληρώνουν την φενάκη . Πεθαίνουμε με κορακάτο μαλλί και τη μάσκα της νιότης πάνω στο ερειπωμένο πρόσωπο ¨ .

              

                Β.Π.

Με το τριφύλλι στο στήθος

Την τελευταία του πνοή άφησε , στις 2-12-2014 , σε ηλικία 81 ετών ο παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαριστής Κώστας Λινοξυλάκης , από τις μεγαλύτερες μορφές στην ιστορία του Παναθηναϊκού , που πρωταγωνίστησε στα Ελληνικά γήπεδα , τη δεκαετία του 1950 .

                Γεννημένος στις 5 Μαρτίου 1933 στο Άνω Μέρος Ρεθύμνου, ο Κ . Λινοξυλάκης , ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τον Αστέρα Αθηνών

και τον 1953 κατέληξε στον Παναθηναϊκό , όπου έμελλε να περάσει το υπόλοιπο της καριέρας του ως το 1963 , οπότε και αποσύρθηκε . Αγωνιζόμενος ως κεντρικός αμυντικός , πανηγύρισε με τον Παναθηναϊκό τέσσερα πρωταθλήματα ( 1953, 1960 , 1961 , 1962 ) και ένα Κύπελλο Ελλάδος ( 1965 ) , οπότε και αποσύρθηκε ενώ φόρεσε 28 φορές τη φανέλλα της Εθνικής ομάδος ανδρών με την οποία έκανε ντεμπούτο τον Δεκέμβριο του 1950 , σε αγώνα με τη Β΄ ομάδα της Γαλλίας και για μεγάλο διάστημα διετέλεσε και αρχηγός της .

                 Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Κώστας Λινοξυλάκης κατέγραψε και κινηματογραφική παρουσία , καθώς συμμετείχε στη ταινία ¨ Οι άσσοι του γηπέδου ¨ , μαζί με αρκετούς ακόμη ποδοσφαιρικούς ¨αστέρες¨ της εποχής , ενώ διετέλεσε επί σειράν ετών δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος στον Δήμο Αθηναίων .

                 Ο Κώστας Λινοξυλάκης θα αποτελεί πάντα υπερήφανο κομμάτι της ιστορίας του Παναθηναϊκού . Όπως επισημαίνει η ¨πράσινη¨ ΠΑΕ στη συλληπητήρια ανακοίνωσή της για το θάνατο του παλαίμαχου κεντρικού αμυντικού , ο οποίος ¨έφυγε ¨ από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών . 

   

                 Β.Π. – Δεκέμβριος 2014 .                                                                                                                    

 

Φωτεινό παράδειγμα πανεπιστημονιακού δάσκαλου

                                         Δημήτριος Τριχόπουλος (1938-2014)

 

                                                      Νεκρολογίες

 

               Συλληπητήριο μήνυμα για τον θάνατο του Βολιώτη , διεθνούς αναγνώρισης ιατρού – ερευνητή Δημητρίου Τριχόπουλου , κοινοποίησε ο Δήμαρχος Βόλου Αχιλλέας Μπέος :

             ¨Θλίψη αισθάνεται κάθε Βολιώτισσα και κάθε Βολιώτης για την απώλεια του κορυφαίου ερευνητή , Ακαδημαϊκού , διακεκριμένου καθηγητή Ιατρικής και Επιδημιολογίας στα Πανεπιστήμια του Χάρβαντ και των Αθηνών Δημήτρη Τριχόπουλου .

              Ο Βόλος , η πόλη που γεννήθηκε , είχε την ευτυχία να καμαρώνει για τον επιστήμονα που συνέβαλε σημαντικά στην ιατρική έρευνα , με ανακοινώσεις και δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά φόρα , για τους περιβαντολλογικούς παράγοντες της καρκινογένεσης . Οι εργασίες του για την πρόληψη των νοσημάτων , με έμφαση στη διατροφή ήταν συχνά στις στις πρώτες ειδήσεις στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης .

               Πριν από λίγους μάλιστα μήνες , στις αρχές Μαΐου 2014 , στο πλαίσιο της εαρινής συνάντησης της Ένωσης Καθηγητών Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών , που έγινε στο Βόλο , ο Δημήτρης Τριχόπουλος μίλησε σε ανοικτή επιστημονική εκδήλωση στη γενέτειρά του αποσπώντας για άλλη μια το ενδιαφέρον και την εκτίμηση των Βολιωτών .

               Ο Βόλος θα τιμά πάντα τη μνήμη του ξεχωριστού ανθρώπου και επιστήμονα , του Βολιώτη που τίμησε διεθνώς τη γενέτειρά του και ως ελάχιστο φόρο τιμής ο Δήμος θα καταθέσει στεφάνι στην κηδεία του που γίνεται την Τρίτη 2-12-2014 στην Αθήνα  .

               Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του ¨ .