Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια χώρα , όπου οι ηγέτες και οι πολίτες είχαν βγει από τον σωστό δρόμο και όπου βασίλευε η αδικία . Υπήρχαν αυτοί που είχαν καταφέρει με διάφορους πονηρούς τρόπους να κερδίζουν περισσότερα και να εργάζονται λιγότερο και υπήρχαν και άλλοι που δεν μπορούσαν να σηκώσουν κεφάλι και δυστυχούσαν πολύ . Επίσης στη χώρα αυτή υπήρχε διαφθορά και μεγάλη ατιμωρησία . Μια μέρα , όμως , τα πράγματα άλλαξαν , το παλιό καθεστώς αντικαταστάθηκε από νέα χρηστή ηγεσία , η οποία κατάργησε τις ανισότητες και τα προνόμοια , ώστε με αυτόν τον τρόπο να είναι όλοι οι πολίτες ίσοι και να μη συνεχίζεται η αδικία .
Έτσι , λοιπόν , καθιερώθηκε ο ενιαίος μισθός για
όλους τους πολίτες και κανένας δεν ήταν περισσότερο ίσος από τους άλλους ίσους
. Αυτός δηλαδή που είχε πανεπιστημιακό πτυχίο αμειβόταν το ίδιο με την ταπεινή
εργάτρια , που ήταν αναλφάβητη και έραβε πουκάμισα . Επίσης την ίδια αποζημίωση
εισέπραττε ο γεωργός που θέριζε το σιτάρι μόνο από ένα στρέμμα την μέρα , με
τον γείτονά του , που θέριζε το σιτάρι από τρία στρέμματα . Σε μερικές χώρες
που αντέγραψαν αυτό το μοντέλο της κοινωνίας , επιβλήθηκε μάλιστα και το ενιαίο
ένδυμα . Όλοι οι Κινέζοι , για παράδειγμα , φορούσαν την ίδια άχαρη φόρμα που
είχε καθιερώσει ο μεγάλος τιμονιέρης ο Μάο Τσε Τουνγκ .
Αυτή η
αποκατάσταση της ισότητος δια της οποίας καταργήθηκε η παλαιότερη αδικία , είχε
την εξής εξέλιξη . Αφού ίσχυε ο ίδιος μισθός για όλους , δεν υπήρχε ενδιαφέρον
να δουλέψει κανείς περισσότερο για να βελτιώσει την οικογενειακή του κατάσταση
και να ζήσει καλύτερα , άρα για ποιο λόγο να κοπιάζει ; Πήγαιναν οι πολίτες το
πρωί στη δουλειά τους , για να δίνουν παρουσία και περνούσε η μέρα αργά και
χαλαρά , σαν να βλέπει κανείς κινηματογραφική ταινία σε αργό γύρισμα . Όπως
ήταν αναμενόμενο η παραγωγή της χώρας και λίγη ήταν και κακής ποιότητας . Η
οικονομία γενικώς πήγαινε κατά διαβόλου .
Πέρασαν όμως
πολλές δεκαετίες μέχρι να παραδεχθούν οι ηγέτες που είχαν επιβάλει την ισότητα
, ότι όλοι οι πολίτες δεν είναι ίδιοι , άρα δεν μπορεί να τους κάνει κανείς
ίσους . Άλλο πράγμα είναι ισότης και άλλο η εξίσωση . Και τότε άλλαξαν πάλι τα
πράγματα στη Πρώην Σοβιετική Ένωση , που έγινε Ρωσία και άρχισαν και πάλι να
δουλεύουν οι άνθρωποι , να επιδιώκουν καλύτερες συνθήκες ζωής για τους ίδιους
και να γίνεται το κράτος τους μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις του
πλανήτη .
Είναι αλήθεια ότι
στη δική μας χώρα είχαν ξεχειλώσει πολύ τα πράγματα στις λειτουργίες του
Δημοσίου και των ΔΕΚΟ . Είχαν δημιουργηθεί επιδόματα απαράδεκτα , προνόμια
πρωτάκουστα , ρετιρέ , παρανομίες παντός είδους και απάτες κατά δεκάδες
χιλιάδες . Η παραλυσία της κρατικής μηχανής μαζί με τη διαφθορά ορισμένων
κυβερνώντων μας έφεραν στο χείλος του κρημνού . Επιβάλλεται , λοιπόν , να μπει
τέλος σ’αυτό το χάος . Αυτή όμως η έμμονη ιδέα περί του ενιαίου μισθολογίου ,
διά του οποίου θα επέλθει η κάθαρση και θα βασιλεύσει η ισότητα , μόνο το ΚΚΕ
θα μπορούσε να την θεωρεί ιδανική λύση ! Άρα έπρεπε να χαίρεται όλη η Αριστερά
και να χαμογελάει το εκτόπισμα του Στάλιν .
Αλεξάνδρα
Στεφανοπούλου - ¨ΕΣΤΙΑ¨, 25-1-2013 .